Se pinchades na etiqueta "AVE" deste blog poderedes visualizar todo un historial de comentarios, reflexións e críticas acerca do tema. Moitos deses artículos teñen que ver coa futura salida hacia Porto e hacia Madrid evitando subires a Santiago.

Ambas conexións, de ser feitas con sentidiño, deixarían a nosa comarca na seguinte situación: Ourense a media hora, Porto a 45 minutos e Coruña a unha hora. Ademáis, o sur de Galicia quedaría conectado con Madrid en menos de tres horas. Para tomalo de chiste.

A variante por Cerdedo, tan criticada neste blog por absurda, acaba de levar unha meritoria embestida. O enxeñeiro Xose Carlos Fernández Díaz (no papel de David) autor de dous libros acerca do transporte ferroviario en Galicia, acaba de conseguir que a Audiencia Nacional admitise a trámite un recurso contra a licitación da devandita variante. Dende este espazo non temos outra que felicitar a esta persoa pola súa constancia e didáctica para facer que o ferrocarril sexa en Galicia un medio de referencia.

Nota de prensa de XC Fernández Díaz acerca da variante por Cerdedo.

O concello, outra vez sen presuposto de ingresos e gastos

Os gobernos de esquerdas que presidiron o concello do Porriño durante seis anos, primeiro a través dun pacto BNG-PSOE e despois o BNG en soidade, somentes foron capaces de sacar adiante un presuposto de ingresos e gastos. A razón se tivo que deber a unha posición sempre minoritaria no pleno municipal e a unha incapacidade para chegar a acordos de mínimos có resto das forzas políticas.

Nese contexto de fraxilidade encontraron os conservadores o seu maior argumento de reunificación, por riba dos elementos que os levaron a desmembrarse en tres listas electorais. O tempo pasou, é certo que nalgunhas cuestións o concello semella funcionar con certa axilidade, é certo que noutras cuestións semella recuperar algúns movementos máis propios da empresa privada que da empresa pública..., pero o realmente incuestionable é o seguinte:

Por primeira vez na historia do Porriño, un goberno de maioría non é capaz de sacar adiante un presuposto propio de ingresos e gastos.

Díaz Ferrán y el salario de los españoles.

Sucede con frecuencia que aquellos personajes que defienden la contención salarial y los recortes en el estado del bienestar no dependan única y exclusivamente de una nómina por valor de mil Euros. En cualquier caso las posiciones económicas de derechas son una opción ideológica tan respetable como las que no.

Sin embargo, el representante de la patronal debería ser más honesto y no tratar de confundir a la opinión pública entre lo que es de interés general, competencia de la política del gobierno, y lo que es del interés particular de la alta clase empresarial.

La contención salarial es válida en un contexto de inflación elevada y no en un contexto de estancamiento como el que vivimos, habida cuenta de que los salarios se actualizan conforme la subida del IPC y nunca en mayor medida.

Por ello bastante tenemos con el tipo de reforma laboral que se nos está colando como única e indiscutible como para que se nos empiece a cuestionar el tema de los salarios, indispensables para mantener la demanda interna.

Y si la preocupación es la competitividad en los mercados exteriores mejor será adoptar una postura más innovadora, pensando en estrategias comerciales más propias de países avanzados que de naciones emergentes. En mi opinión la política fiscal debería, eso si, favorecer la inversión empresarial y los márgenes de competitividad de nuestros sectores.

Porriño paralizado





O Porriño vive intres de calma denantes toquen a rebato os partidos para iniciar a contenda electoral que viviremos en 2011. Mentres, un pode pensar, se lle bota un ollo a prensa diaria, que en Porriño non pasa absolutamente nada. Xeneran un 200% máis noticias o Concello de Mos e a Asociación de Empresarios de Mos que todo un concello como o noso.

Aquí, nin se fala de problemas, nin de solucións, nin de proxectos, nin de nada. Finiquitados, ou demostrado cando menos, que o goberno foi incapaz de facer uns orzamentos para o 2010, agora anuncian a bombo e platillo, uns orzamentos para o 2011, que xa veremos se van en prazo....

Seguimos sen noticias da Reforma do Centro de Saude, do trazado Vigo-Oporto, de obras nas parroquias, sen explicación oficial de qué esta a pasar coa Escola de Música, de canto se gastou nas festas-fastos orquesteros mentres se elimina o apoio ós grupos do Porriño, etc...

Temos, xa que logo, unha fonda paralise, pero máis que nada, unha preocupante resignación de que esto é o que hay, que non se pode gobernar Porriño doutro modo, ou que o goberno actual fai o que lle peta sen que a ninguén lle importe un comino.

Inda que sexa como fai algún concelleiro, para recalificar aliñacións para os amigos ou zonas industriais para outros máis amigos....

O estrano caso da peaxe na autovía do norte de Portugal

Coma dunha película de misterio, así se podería describir o tema. Finalmente se van aclarando cousas e parece que o estabelecemento dunha peaxe parece ineludible, a pesares das protestas dos alcaldes das localidades do norte luso.

O problema non reside na cuestión da peaxe propiamente dita, pois ainda que esta sexa discutible debido a que as alternativas tanto por estrada coma por ferrocarril son deficientes, parece unha medida totalemente normal dentro do contexto no que nos movemos.

O que non ten ningún tipo de explicación é o atranco que lle vai a supor os residentes galegos desprazarse ata Portugal, atrancos a maiores de pagar unha peaxe, pois o sistema que queren imprantar ten unha lóxica aplastante para aqueles usuarios habituais pero carece de todo sentido para usuarios esporádicos.

Cheira a un tufillo chovinista que non me gusta nada e que me recorda cando o tema das matrículas para aqueles traballadores no territorio luso procedentes de Galicia. Aquilo non parecía acorde coa libre circulación de taballadores, do mesmo xeito que o sistema de telepeaxes que intentan colarnos non parece acorde coa libre decisión de calqueira usuario da Unión Monetaria Europea para decidires o sistema de pago que máis lle conveña por usar determinado servizo.

Segundo informa La Voz de Galicia, o Concello do Porriño podería incurrir nunha multa de seis mil Euros por acometer as obras do sendeiro no Río Louro sen o permiso definitivo da Confederación Hidrográfica Miño-Sil. A multa podería ser moi superior de non haber solicitado tal permiso o anterior goberno, unha vez a iniciativa recibiu o si do pleno cos votos de BNG, PSOE e PP.

Na mesma noticia, pero na edición impresa, se di que o proxecto contaba con dous informes desfavorables dos técnicos do concello, concretamente arquitecto e interventor. Así mesmo, das alternativas presentadas a concurso, as dúas mellores se botaron fora; polo cal as obras se executaron coa a terceira alternativa.

O presuposto das obras, segundo se informa en diversos medios, ascende a 300 mil Euros sen ter claro se a totalidade dos cartos corren a cargo de fondos locais ou se contan con financiación externa. O presuposto do anterior goberno ascendía a 150 mil Euros e contaba coa colaboración de administracións superiores.

Igualmente sen ter claro se xa se consumiron a día de hoxe os 300 mil Euros citados como presuposto final, nas inmediacións da obra non existe cartel informativo algún, poidemos observar as seguintes actuacións na zona:

- Ampliación e mellora da senda de terra na marxe esquerda do río.
- Colocación de tres pontes de madeira peonís.
- Colocación de bancos e papeleiras.
- Instalación dun recuncho con aparellos de ximnasia ó aire libre.

Camino hacia ningún lado

La deriva que en materia ferroviaria se viene revelando desde el Ministerio de Fomento más tiene que ver con el enfoque de una empresa privada que busca rentabilizar un servicio bajo una estrategia determinada, antes que el propio de un regulador público que busca el beneficio del usuario y del contribuyente.

Entiendo que a una sola operadora, RENFE, cubriendo la práctica totalidad de la extensa red española en los tiempos que corren, con las alternativas por carretera y aire de las que goza el usuario, le resulte poco atractivo atender a todos los segmentos del mercado (cercanías, regional, interregional y larga distancia; convencional y AVE) antes que centrarse en unos pocos y de elevada rentabilidad.

Lo que no entiendo es la decisión del gobierno de cerrar definitivamente las que se han denominado como líneas deficitarias, lo cual unido al desinflamiento de servicios de los últimos 20 años, nos dibuja un futuro panorama de AVE y solo AVE. En lugar de ello se podría apostar por la renovación de la red convencional (lo cual incluye estaciones, apeaderos y vía) y la apertura del sector a nuevos operadores que decidan ofrecer ofrecer aquellos servicios en la calidad adecuada para que el usuario vuelva a montar en tren.

Un caso ejemplar: La línea Vigo-Ourense-Monforte-León.
El servicio entre Vigo y Ourense se presta con seis conexiones diarias, tres de larga distancia excesivamente caras para un desplazamiento tan próximo (Alvia y Tren-Hotel a Barcelona, Arco a Bilbao), una de media distancia con León como destino y dos regionales de toda la vida. Por supuesto que cada servicio incluye otro en sentido inverso.

Pues bien, una deficiente configuración en horarios, frecuencias y número de paradas hace que el volumen de pasajeros Vigo-Ourense y Vigo-León sea escaso. Cada servicio propuesto admite una considerable eliminación en el número de paradas que posibilitaría un mayor atractivo competitivo para los mismos al reducir el tiempo de viaje. Además faltaría apostar por un número de frecuencias y unos horarios que no resulten disparatados como para espantar al posible usuario.

Es muy posible que si reordenamos el sector de forma que entren a operar nuevas empresas en aquellas redes regionales que no son del interés de RENFE, por no suponer un pastel como si lo supone el AVE, podamos llegar a equilibrar el poco uso que se hace del tren frente al elevado uso que se hace de las autopistas/autovías.

Siglos despois xa temos portal web...

Duarante os seis anos que o BNG estivo a fronte da alcaldía no Porriño a páxina web do concello estivo paralizada. Celebramos que o novo equipo de goberno en apenas medio ano a volva a poñer en funcionamento. Para máis detalles velaquí tedes a dirección:

www.concellodoporrino.net

Severa ampliación na senda do Río Louro

Os veciños e veciñas da populosa parroquia de Torneiros terán en pouco tempo unha conexión peonal co centro da vila. Así mesmo os residentes do centro urbán poderán disfrutar dunha verdadeira zona de paseo. Estáse a levar a cabo unha ampliación da senda peonil que no seu día se trazou ó longo do Río Louro, ampliación acompañada cunha mellora dos accesos á mesma dende dous pasos inferiores na autovía A-55, a nivel de igrexa de San Rosendo e do Lourambal.

Según nos fixemos informar está previsto dotar o paseo de varias pontes para cruzar o río a pé ademáis de puntos de luz. Os traballos quedarán rematados coa limpeza das marxes do río e do bosque que rodea a actual senda. Lembremos que a estación depuradora de Guillarei está comezando a funcionar e a recoller os diferentes vertidos residuais da vila, as parroquias e os polígonos industriais.

Política e Medios de Comunicación na Louriña

Parece claro que a finais do século XIX, a prensa escrita e os medios de comunicación comezaron a ser claves na conformación da conciencia colectiva dos cidadáns dos paises democráticos, a prensa xogaba daquela un papel non só liberador, senon tamén crítico co poder. Dende un punto de vista etico, o código deontolóxico dunha profesión, é facer o que se debe sen tratar de manipular ou cando menos, desinformar.

Premios como o Pulitzer, grandes casos como o Watergate ou xa máis antigamente o "Eu acuso" de Emile Zola a tenor do caso Dreyfuss en Francia, son exemplos de que o periodismo, agora xa non o cuarto poder, senon case o primeiro, tivo sempre unha raiz de informar para contrastar as informacións dos Estados. E se iso ía en contra destes últimos, a valentía dos periodistas sempre tivo o premio do recoñecemento dunha sociedade agradecida por ter fontes alternativas que clarificasen a realidade duns feitos que os gobernos se negaban a recoñecer moitas veces.

Pero se traducimos esta reflexión á escea local, podemos comprobar que por desgracia, son poucas as alternativas que teñen os cidadáns para informarse do que acontece nos seus concellos, como é o caso de Porriño ou Mos.

Onda Cero, A Peneira, Faro de Vigo ou Atlántico, son os catro medios tradicionais de información dos que dispoñemos, xa que La Voz de Galicia apenas informa do que acontece no Porriño ou en Mos, así como algún que outro medio dixital como blogs e páxinas web ou outra prensa comercial.

Tendo en conta que a primeira é unha radio e que a segunda é quincenal (inda que o seu blog é o medio máis rapido de información constante), é a prensa diaria escrita a que teóricamente ten maior influencia na opinión das persoas. Dado que o Atlántico Diario ten menos implantación, nos queda o Faro de Vigo como medio digamos, máis impactante. Algo que non sería importante se o su papel non fose tan claramente parcial como o está a ser na actualidade.

Non se trata de minusvalorar o espazo que os gobernos teñen nos medios, ou deben ter. Son goberno, e polo tanto, xeneran novas importantes para a cidadanía, pero o tratamento da información debe ser o máis obxectiva posible para non desinformar.

Cando só aparecen notas do goberno e se lastra e mutila a información que a oposición, cando non é directamente marxinada, poñemos en tela de xuizo as normas de xogo democráticas, porque é evidente para a opinión pública informada, que segue outros medios, que as notas de prensa do Faro de Vigo estan a ser descaradamente parciais para co novo goberno.

Quizáis teña que ver este aspecto co que me contan de que unha empresa de comunicación vinculada ó periodista do Faro de Vigo, está a levar os gabinetes de prensa dos Concellos de Porriño e Mos, o que fai que a información da oposición pase polo filtro da censura dos gabinetes de prensa.

¿Ten esta práctica algún tipo de xustificación ética? Parece claro que non, senon que se trata dunha burda estratexia de desinformación e manipulación informativa, ademáis de un alto coste para os concellos de Porriño e Mos. ¿A canto ascenden eses gastos? ¿Ou é que xa os altos custes que ten o goberno local de Porriño e mos en soldos de concelleiros e asesores non lles da para ter un gabinete de prensa propio?

Ven farían as oposicións destos concellos en denunciar esta práctica que os está a cercenar e mesmo a trastocar nas súas aparicións públicas destrozando e sacando de contexto as súas informacións para poñelas no que non é, ou recortar pavorosamente os argumentos máis críticos contra os gobernos locais. Só fai falta ver cómo se coartan as notas de prensa dos partidos da oposición para darse conta da crecente ofensiva mediatica contra eles.

Do contrario, nos seguiremos atopando ante un gran Hermando informativo que non vai deixar contemplar claramente as xestións locais evitando que os cidadáns teñan información certera para poder críticamente, analizar o que pasa e poder obrar en consecuencia.

A seguridade vial no corredor do Morrazo

O incremento de accidentes mortais no corredor do Morrazo está xerar moitisimas peticións acerca da enésima conversión dunha estrada desas características en autovía. Os nosos instintos como individuos, ante un problema social coma é o da seguridade vial, nos levan a pedires a quen lle toque o tomar cartas no asunto.

Se analizamos os diferentes accidentes, os factores que os motivaron, chegamos a conclusión que na meirande parte deles non ten que ver nen o deseño, nen a sinalización da estrada, senón un grave fallo humano por incumplimento dalgunha norma de circulación.

Curvas abertas, peraltes ben definidos, cambios de rasante suaves... Cabe a posibilidade de que a nosa educación vial non sexa a máis adecuada para circular con seguridade a 100 km/h nunha vía única e sen mediana?


No caso do Morrazo, se poden trazar carrís de vehículos pesados nalgúns tramos onde non existen e aproveitando que o desmonte xa feito o permite. Pero non podemos propoñer o facer unha autovía cada vez que teñamos un problema de conxestión ou seguridade vial entre dúas vilas, resulta insostenible económica e medioambientalmente.

Son máis partidario de que a xente se responsabilice de que o coche é un instrumento que permite a comunicación e o transporte dun xeito áxil e flexible, pero que tomado á lixeira pode convertirse nunha trampa mortal...

O goberno e o mercadillo

Xa sabíamos que o mercadillo do Porriño era problemático. Despois de anos de intentos de regulalo e de poderes fácticos que actuaban en contra da regulación, agora únese a desbandada de comerciantes ante a iniciativa unilateral do Concello de poñer máis días de feria que os que ata agora existían.

Lembremos que tradicionalmente, os mercadillos celébranse os días 1 e 16 de cada mes, así como todos os martes. Agora o goberno, quere implantar o mercadillo tamén os sabados, e facelo en vez de en San Benito, a carón da Praza de Abastos.

Como non se pode contentar a todos, pasa o que pasa, e moitos vendedores xa anunciaron e cumpliron que non asistirán ó mercadillo en sinal de protesta, e mesmo desafiaron ó Concelleiro de Comercio publicando en prensa (Atlántico e Faro de Vigo) que non queren a Marcelino Coto como interlocutor e que só falarán co Alcalde para solventar este problema grave.

O comercio local comeza a resentirse por estes continuos cambios de postura e dicisións unilaterais do goberno local, que como di o refrán, parece que "nin oe, nin ve, nin mira, nin fala". Así pois, Porriño corre o risco de quedarse sen mercadillo ou de perder a súa calidade coa folga declarada por moitos comerciantes que non queren e non poden soster tantos días de mercadillo no Porriño.
O goberno se atopa ante unha difícil situación: chegar a un consenso sobre os días e o regulamento do mercado, ou a ser responsables da desaparición do tradicional mercadillo do Porriño.

Conferencia da plataforma "Salva o Tren" no Porriño

Este venres ás 19:00 na asociación de veciños de San Salvador na parroquia de Torneiros celebrarase unha conferencia da plataforma "Salva o Tren". No acto se ten previsto falar do futuro tren de cercanías, futuro posible e propostas da propia plataforma, no tocante ó tren de cercanías para o sur de Vigo. A plataforma "Salva o Tren" naceu con motivo da construcción da rede de alta velocidade entre Vigo-Santiago-A Coruña e as súas consecuencias para as estacións pequenas ó quedar algúns tramos da vía vella inutilizados.

AVE Vigo-Porto Vs carrinha Vigo-Porto

Xa sabíamos que entre as prioridades da oposición portuguesa non estaba a de invertir na obra ferroviaria de alta velocidade Vigo-Braga-Porto. A isto súmase agora a dúbida do goberno socialista, quen está pensando desviar fondos europeos que debían ires a liña do norte para ser empregados na conexión Lisboa-Madrid.

Contexto de crise e déficit público elevado fan o caldo de cultivo necesario para priorizar entre gastos. Iso é certo, a caída do PIB implica menor recaudación e maiores necesidades de gasto público corrente para atender ós diferentes programas de prestacións por desemprego. Nembargantes, a inversión é o mellor camiño para chegares en forma cando sexa que chegue a recuperación económica. E se falamos de invertir en transporte mellor.

Actualmente temos dúas autopistas para ires dende Vigo á cidade do Porto, hora e media de cómoda viaxe en coche. Pola súa banda a liña de tren Vigo-Viana-Porto sobrepasa as tres horas de viaxe, nun lento vehículo diesel que nunca supera os 80 km/h e cun número de paradas máis propio dun traxecto de cercanías que dun eficaz servizo internacional. Se non queren adicar os esforzos requeridos nunha liña AV non poden, ó mesmo tempo, ter a cara dura de deixarnos con esta merda de tren.

PP e IdeP, fora de xogo

Así as cousas, transcorridos xa case tres meses do novo goberno, hai cousas que van quedando claras neste novo goberno, entre elas, a marxinación crecente que sufren os partidos impulsores da moción, PP e IdeP, que non atopan nin espazo mediatico nin político no novo goberno, e se van desdibuxando ante a apisonadora de Nelson Santos, que acapara todos os focos dun goberno onde manda, dirixe, ordena,...e contrata.

As varias críticas recibidas polo voceiro popular Manuel Carrera, sobre os famosos badéns da Risca, a limpeza sen permiso de Patrimonio da Xunta da Fonte do Cristo, ou o soterramento incomprensible por pouco urxente, da cristaleira que na Peatonal, albergaba os restos dos carrís do Tranvía, o teñen levado a certa desconfianza dos cidadáns ante a súa xestión errática e pouco clara.

Se a isto lle unimos a crecente división que entre el e Nelson Santos, se está a producir, podemos falar xa de certo distanciamento do PP e do Alcalde, algo que quedou patente no último pleno onde trantándose o punto sobre a situación da antiga Graninter, logo de que o alcalde lle negase a palabra ós traballadores, Manuel Carrera pediu que si falasen, ante a sorpresa do alcalde que sufriu as críticas dos mesmos pola súa escasa xestión neste tema.

Pola parte de IdeP (¿siguen sendo partido?), unido ás crecentes renuncias de destacados membros do seu partido e lista electoral ante o que moitos criticaron como traición electoral por apoiar a Nelson Santos, nos atopamos cunha xestión problemática lastrada por decisións pouco informadas legalmente como no caso da Praza de Abastos, ou simplemente, evasión de responsabilidade como no tema da aprobación do Regulamento de Venda Ambulante, algo incomprensible.

Parece que Marcelino Coto estivese en connivencia con aqueles que arrogandose a representatividade dos venderores, se opuxese a regular este sector (algo incomprensible) por interese electoral....

Esto lévanos a derradeira reflexión: Nelson xa conseguiu ante a cidadanía, eclipsar a PP e IdeP, primeira fase para afrontar a súa entronización no PP e a difícil batalla da lista electoral, e como vai combinar as tres candidaturas que firmaron a moción, na que seguramente moitos quedarán fora.

En estos tiempos de crisis se viene hablando en gran medida de la reforma laboral necesaria para que nuestro mercado laboral, al español me refiero, no tienda al desempleo masivo en épocas de recesión, con tasas actuales sobre la población activa cercanas al 20%, ni al desempleo elevado en épocas de crecimiento, tasas de paro nunca inferiores al 8% como evidencia la reciente historia de este país.

En este debate aparecen voces y firmas que, a mi propio juicio, intentan confundir al personal mezclando posturas ideológicas con realidades objetivas. Efectivamente, uno puede defender un sistema liberal por considerarlo mejor según su propio juicio.

Pero constituye un acto de demagogia cuestionar los sistemas de protección social en un momento en el que están contribuyendo a paliar los efectos perversos de una crisis que para nada tuvo su origen en los mismos. Asumiendo de antemano que, por supuesto, las crisis forman parte del propio capitalismo, ya tenga este un cariz más liberal o más socialista.

A este propósito la argumentación perfectamente detallada por Manuel Lago, economista de CCOO, en una reciente columna de opinión de La Voz de Galicia (periódico poco sospechoso en lo que a su linea editorial se refiere) aporta muchísima luz sobre esta cuestión:

EL FALSO DEBATE SOBRE EL DESPIDO


Me gustaría completar este artículo con una referencia a una opinión en el sentido contrario a la anterior, precisamente del caracter de las que pretendo criticar, en las que se retuerce la realidad y se confunde la ideología con los hechos medibles; opinión esta también aparecida en el diario La Voz de Galicia:

¿QUE MODELO ECONÓMICO ELIGES?



Ustedes juzguen...

Alguén debería explicarlle os políticos de Vigo (e a moitos dos seus habitantes) que a futura lei que regulará o área metropolitana se fai precisamente para mancomunar servizos que se consideran de interese conxunto.

Dito doutro xeito. O mecanismo legal polo que a cidade olívica poderá por fin presumir de ser capital de algo, gañando competencias e incrementando a súa participación nos fondos do estado; non lle pode sair gratis se da relación entre a cidade e o resto dos concellos integrantes falamos.


Efectivamente, un servizo tan relacionado coa dinámica metropolitana coma é o transporte público e a súa promoción creando e subvencionando un billete intermodal; non ten sentido que non conte coa participación financeira daquel municipio que se erixe coma lider dese espazo metropolitano.

O plan de transporte metropolitano da Xunta de Galicia ten previsto que a cofinanciación do billete, grazas a cal os trasbordos lle sairán gratis o usuario, sexa dun 20% para os concellos, asumindo a propia Xunta o restante 80%. Dende o concello de Vigo din que a colaboración cos urbanos de VITRASA xa resulta dabondo e que non pretenden financiar ningún servizo que non beneficie directamente ós seus cidadáns.

Unha cidade se pode beneficiar moito dun sistema de transporte público eficiente, tanto coma os residentes de fora da mesma. Se imos a enfrontar tan gratuítamente os intereses da propia cidade dos que poidan ter as vilas, será mellor que no Porriño e Mos (municipios con grande actividade laboral externa) replantexemos se queremos seguir adiante coa lei do área metropolitana. Ou estamos todos dentro, ou todos fora. Nada de medias tintas. Urxe unha reacción dos alcaldes.

Precisamente tras os últimos apuntes sobre o pouco apoio que está a levar o transporte público na nosa terra, acontece unha boa nova. Xa temos escrito acerca do plan de transporte metropolitano, unha cuestión que ven da anterior Xunta de Galicia. A boa nova ten que ver cun impulso a esta iniciativa.

Estes días, nos paneis luminosos das paradas de autobús no centro do Porriño, o goberno municipal acaba de publicar una información escueta pero concisa: "proximamente novo directorio de autocares".

Este anuncio coincide co relanzamento da actual Xunta ó citado plan de transporte metropolitano, o cal compre lembrar que contempla o billete único para trasbordos, a implantación de importantes descontos cunha tarxeta moedeiro e a mellora de frecuencias e rutas de interese.

Precisamente o director de mobilidade, Miguel Rodriguez Bugarín, reuniuse fai pouco con representantes dos concellos interesados da zona de Vigo co gallo de que o plan entre en funcionamento antes de finalizar o presente ano. Así se informa dende a páxina web do propio plan.


Moaña alerta que la ampliación de Rande tendrá un «efecto embudo»

Viva o transporte privado!

Apenas unhas semanas despois da presentación da Ley de Economia Sostenible, chegan novas das liñas xerais dos futuros investimentos do Ministerio de Fomento en Galicia. Non se pode entender que sigamos empeñados en seguir ampliando estradas co gallo de que se colapsan en troques de facer unha aposta clara polos medios de transportes colectivos. Se continuamos con esta nefasta xestión do transporte e mobilidade acabaremos con unha AP-9 de 13 carrís por sentido, e a nosa señora da Guía poñéndose tacóns se quere ver o Morrazo.



Esta ampliación entre Teis e o enlace do Morrazo terá un custo de máis de 173 millóns de euros, o que hai que sumar o desdobramento da autopista o seu paso pola capital galega (tamén anunciado por José Blanco). Compre lembrar que tamén está en trámites a construcción a A-57, unha autovía que conectará Pontevedra con Puxeiros e Porriño, polo tanto deslexitima directamente a ampliación de esta autoestrada de peaxe ata 2048. O bombardeo dende os medios da zona cos continuos colapsos neste tramo por mor de accidentes (como en calqueira outra via de alta capacidade) dende hai anos, semella que calou na sociedade.  De feito o Faro de Vigo publicou na edición impresa do domingo, as valoracións de 7 persoeiros da sociedade politica e empresarial da comarca apoiando esta ampliación, demostrando a calidade dos dirixentes que ocupan os postos de responsabilidade de dirección ou xestión.

Tamén segue os seus pasos a futura autovia Vigo-O Porriño, outra estrada para terminar de colapsar o territorio de piche e formigon, para correxir os erros dunha estrada que non cumple o mais minimo dos requisitos lóxicos de seguridade e trazado e que a día de hoxe non se saldou con ningun responsable expulsado da función pública de por vida.

Non podemos ser inxustos, e tamen hai que felicitar o Ministerio de Fomento que tamén aposta polo transporte público, facendo unha conexión "directa" por Cerdedo para a liña Vigo-Madrid subindo 20 km ao norte de Pontevedra para a Liña de Alta Velocidade, non captando o tráfico do norte de Portugal e que non permitirá competir en tempos co coche en traxectos como Vigo-Ourense, algo totalmente impresentable e inaceptable.

Sobre o problema da conxestión nas cidades galegas.


En Galicia temos un grave problema de retencións nos accesos ás cidades e ós polígonos industriais, en parte porque as estradas están a resultar insuficientes (deficientes nalgúns casos), en parte pola inexistencia dun transporte público en condicións que permita reducir o uso do vehículo privado.

Toda oferta determina a súa demanda, esta última ademáis garda relación directa coa renta do individuo. A medida que a economía foi medrando, o foi facendo o parque móvil do mesmo xeito que se invertiron grandes esforzos en trazar novas estradas e autovías.

Neste senso chegou o momento de pensar ben cada vez que nos plantexemos ampiar as nosas estradas. Se é por unha cuestión de perigosidade, vía rápida do Morrazo, ou se é porque lle estamos a dar a espalda o ferrocarril, caso da ampliación de Rande.

A demanda de viaxes en vehículo privado non se vai a reducir por ampliar a oferta de estradas, máis ben todo o contrario. E, polo tanto, se non existe unha potenciación dos modos de transporte alternativos, seguiremos co problema dos embotellamentos e da polución nas cidades durante o resto das nosas vidas.

O exemplo de Burdeos, unha cidade latina.

50 dias do Goberno Santos

Cando temos superado xa os 50 dias do novo goberno, van quedando cousas claras no xeito de proceder do novo equipo que dirixe a Casa Consistorial, vai sendo hora de facer un primeiro balance desesperanzador da situacion politica municipal. Un goberno que se nega a falar coa oposicion, que cambiou os plenos cada dous meses e que contrariamente o que dicia na oposicion, aumentou de modo considerable, os gastos en persoal.

Pola contra, temos a unha oposicion a ratos moi activa (sorprende a posicion mediatica do PSOE que se quere situar como unha oposicion critica pero constructiva) e a practica desaparicion do BNG da prensa diaria. A posicion do PSOE parece terse reforzado dende o pleno da mocion, e ata se ve os socialsitas mais animados pola oportunidade que se abre ante eles de amosarse agora como unha alternativa real e coherente, que ante o esbaron do BNG, aspira a posicionarse alternativa o goberno de Santos. Claro que para iso, o PSOE tera que ter un bo resultado en 2011, e non pintan bos tempos para os de Zapatero. Inda que as municipais son as municipais. Sabedores de que teñen ante si unha boa oportunidade de darlle o "sorpasso" o nacionalismo e posicionarse por diante de darse o caso de coller o poder, teñen ademais o as na manga de que se non fose asi, serian imprescindibles para que o BNG puidese acceder a alcaldia e polo tanto, a negociacion seria moi beneficiosa para eles.

A perda do poder xenera sempre momentos de indefinicion e realiñamento interno, que parece ser o que acontece no BNG. O debate sobre a sucesion ou continuidade de Frances parece ser o que estes dias da lugar a multiples debates, acrecentados pola entrevista realizada polo xornal A Peneira, onde o ex-alcade, con palabras as veces excesivamente duras contra o novo goberno, deixaba a porta aberta a unha renovacion interna no BNG cando afirmaba que el faria o mellor para o nacionalismo porriñes e que o que se presentaba era o BNG e non el. Unha entrevista que pensamos non favorece nada o ex-alcalde, a tenor das declaracions sobre a situacion das canteiras e dos poligonos que el xestionou ata fai pouco tempo, e da que, algo de responsabilidade, polo tanto, tera.

O novo goberno camiña como unha apisonadora cega. Todo fotos, todo, unidade, bombardeando como se dunha agulla hipodermica se tratase, con flashes electoralistas e guiños a sociedade civil coa promesa de que se fara todo o que se lle pida. O problema e que por facer, ata agora, case todo o fixeron bastante mal. A retirada dos badens da estrada da Risca, a reforma sen permiso da fonte do Cristo, a proposta irreal e incomprensible do muro no paso a nivel, os recortes culturais,...etc... Por non falar da nula capacidade de dialogo amosada, unida a esa presa feroz pola foto e os cambios de postura constantes que fan as veces que un sinta vertigo dos xiros copernicanos os que o novo alcalde nos vai acostumando. O mellor exemplo foi o estrepitoso cambio de chaqueta que realizou co paso a nivel, apoiando agora, logo de loitar nas eleccions contra a psotura do PSOE e a proposta de Fomento, agora se abraza a ela como se el fose o verdadeiro pai da criatura: o que se fai por unha foto,...

Pero parece claro que o goberno e ciudadanos. PP e IdeP, anulados, son cada vez mais apartados das fotos, cando algun periodista non "corta" directamente os trozos da foto onde Manuel Carrera ou Marcelino, aparecen. Queda claro que Santos e o verdadeiro xefe, e se fai o que el di, tal e como comentan moitos funcionarios do Concello.

A medida que pasen os meses, iremos vendo un maior grao de confrontacion politica, que logo do veran, se convertira xa nunha contenda electoral. Parece que esta vez, a guerra e a morte, e que teremos unha precampaña longa. Moi longa....

O director xeral de mobilidade da Xunta de Galicia reuniuse onte en Santiago con representantes dos concellos da mancomunidade de Vigo. Tamén estaban convidados Cangas e Moaña, máis estes deron plantón ó director xeral.


A finalidade e os obxectivos do plan de transporte metropolitano manteñen a filosofía do anterior goberno da Xunta. Integración de tarifas e zonificación, ampliación da oferta en corredores de interese e melloras acerca dos puntos de intercambio de pasaxeiros.

A reducción no prezo do billete verá dad por unha cofinanciación entre os concellos interesados e máis a Xunta. O compromiso dende o goberno galego é que a finais deste ano se poña a rodar o plan de transporte.




Dende o seixo, a contracrónica.

Neste país existen iniciativas sinxelas de por en marcha pero enfrascadas en procesos políticos, ben por desidia da clase gobernante, ou ben por ausencia dunha forte masa crítica na sociedade. O certo é que a mellora do transporte de liña, que ven perdendo ano tras ano competitividade fronte o transporte en vehículo privado, xa é unha cuestión da que se falaba cando Feixoo era conselleiro de política territorial.

Resulta necesario impulsar ó transporte metropolitano. É a única alternativa eficiente para desconxestionar as cidades, reducir a siniestralidade nas estradas e reducir a dependencia dos combustibles fósiles. Ademáis de ofrecer unha alternativa para que non queira andar co coche as voltas.

Pero máis alá da boa nova que suporía unha mellora sustancial neste modo de transporte, non podemos evitar facer unha referencia (non nos cansaremos) ó tren de cercanías. Moito máis eficiente e cómodo, é adecuado para áreas de maior densidade de poboación.

A pelota tamén anda no tellado da Xunta de Galicia, pois xa está a suvbencionar determinadas liñas deficitarias da oferta de rexionais renfe, cando podería impulsar un transporte dende as cidades de Vigo e Pontevedra cara os polígonos industriais do Porriño, onde traballan milleiros de persoas, por poñer un exemplo.

Determinados medios de comunicación se están haciendo eco de la disposición mostrada desde el Ministerio de Fomento ante el nuevo estudio informativo para la salida sur del AVE, en juego, la oportuna eliminación del paso a nivel. El flamante gobierno porriñés se congratula por tales buenas nuevas y todo parece una balsa de aceite, por fin se trabaja como es debido.

Pero lo cierto es que la medida no será otra que la recuperación de un proyecto ya ligado en su momento al primer y fallido estudio informativo de la salida sur del AVE. Proyecto que gestionó el partido socialista del municipio con el propio ministerio y que fue denostado por el pleno de la corporación por mor de la explotación electoral que aquel pudiese realizar de tal logro.


Noticia 11 de Mayo 2007

Estrana cousa, tendo en conta que temos un alcalde que foi integrande dunha das directivas máis exitosas do Porriño Industrial. O tema é que me contou un paxariño que na onte celebrada gala anual do deporte vigués foron tres os porriñeses premiados, sendo ademáis os únicos non acompañados polo seu respectivo rexedor ou concelleiro en materia deportiva.

Menudo careto cando o speaker nomea "señor Nelson Santos" e máis este non aparece. Desexamos que se corrixan este tipo de faltas, sobre todo vindo da dereita que tan acostumados nos ten ó "trato persoal..." Será que con tanto meneo están a perder as súas sinais de identidade?

Xa temos escrito neste blog acerca da insistencia dos medios de comunicación e da clase política para que Vigo teña conexión específica de alta velocidade con Ourense e Madrid, sen pasares previamente por Santiago de Compostela. Nos estamos de acordo, sempre e cando esa inversión responda a motivos puramente técnicos e non de índole política.

A variante proposta nace en Barro, ó norte da cidade de Pontevedra, para así dirixirse a Ourense aproveitando parte do trazado que se pretende evitar, o procedente de Santiago. O tempo de viaxe nun servicio rexional AVANT entre a cidade olívica e a das Burgas será de 55 minutos, o tempo de viaxe no servicio con Madrid será de tres horas e cinco minutos.

A xustificación dun enlace directo entre Vigo e Ourense parece evidente se pensamos nos tempos de viaxe resultantes polo rodeo de Santiago, máis se temos en conta que un maior quilometraxe encarece o custe do servicio. Pero debemos recordar que non baixaremos do carro neste senso.

Plantexarse unha inversión que ronda os 1500 millóns de Euros para facer o mesmo tempo de viaxe que se fósemos a Ourense pola A-55, non parece unha idea moi atractiva para explotar a liña entre ambas cidades.

Existe unha proposta de facer un verdadeiro enlace directo por Mondariz, aproveitando a futura saída sur de Vigo, que reduciría o tempo de viaxe a Ourense a 35 minutos, quedando a conexión coa capital de España en dúas horas e tres cuartos. Ademáis a quilometraxe sería considerablemente menor, reducindo polo tanto o custe do servicio...


¿Que carallo pasa aquí?

¡Que son 1500 millón de Euros, impactos ambientais aparte!

¿Que entenden estes por alta velocidade?

Ante a parálise... LSD para todos!

Non levamos nin un mes do novo goberno e xa nos rescatou da ‘parálise’ a golpe de, cando menos  achegamentos a ilegalidade, roturas de consenso e propostas sen o menor dos sentidiños, todo isto aderezado con un frenesí de notas de prensa que contan co mesmo tratamento que as do tamén goberno a golpe de moción de Mos. Quizais uns curiosos lazos entre os novos servizos de prensa de ambos consistorios con un coñecido periódico que presume de vigués (ubicado en Chapela) teñan algo que ver.

Polo de pronto comezando polo deterioro e trabas a vida democrática do concello que xa referenciei no anterior artigo, coa modificación dos horarios e frecuencias dos plenos e comisións informativas sen falalo con ninguén alleo o triunvirato diestro. Logo tamén afirmaron que non habería cargos de confianza, pero supostamente xa hai rumores de canto podería cobrar o cuñado do alcalde polos seus servicios dende un despacho no propio consistorio.

Por outra banda esa esaxerada vontade de querer facer cousas (supoñemos que para vender a galería coa flamante oficina de prensa), primeiro foi o derrubamento do tellado da famosa casa das Ferrovellas, núcleo de venta de droga no barrio de San Sebastián, sen a mais mínima garantía legal e sen a consulta previa os técnicos municipais, o cal pode ter consecuencias serias contra unha entidade que ocupan e representan a tódolos habitantes do Porriño. Por suposto que estamos de acordo en que hai que tomar medidas contra este problema, pero ademais de non ser a solución pois o que fai e únicamente desplazar o problema,a todas luces implicar unha actuación ao marxe da lei, un tema moi serio.

Tamén o tren é o obxectivo destas chapuzadas improvisadas e sen consenso, tras a perceptiva nota e foto na prensa con técnicos de ADIF, segundo o periódico que visitásemos, tíñamos ou ben que Nelson xa fixo o proxecto e mañá xa case comezaban as palas a obrar, ou ben que o goberno reuniuse con técnicos para comentarlles o que xa saben, é ademais rompendo o acordo adoptado no pleno de consensuar as peticións a ADIF, co cal ademais de non conseguir nada novo, implicitamente transladou unha imaxe de desunión da vida politica, representantes dos cidadáns que teñen moita maior unidade neste tema.
Ademais da proposta de pasos subterraneos na rúa Peña, de non mentar sequera o paso sen sinalización a altura do Xogo da Ola… propuxo termos a nosa peculiar versión do muro de Berlín, pechando completamente o paso a nivel, deixando así únicamente dúas vías de comunicación (unha delas sen sinalización horizontal, sen beiravias nin un asfaltado mínimamente axeitado) entre Porriño e Torneiros, onde residen máis da metade da poboación do Porriño. Unha burrada sen precedentes vaia.

Outra das actuacións en canto a infraestructuras e seguridade, foi respostar ante a saída de vía dun vehiculo esta semana contra o muro do Colexio Hnos. Quiroga con unhas bandas na subida cara a Risca e enlace da A-52, que non cumpren o mais mínimo dos requisitos legais e que penalizan ata o conductor que transita a 10km/h posto que o seu perfil e esaxeradamente agresivo. Tamén e curioso que estén ubicadas na subida onde as velocidades son inferiores e non teñan sentido onde están ubicadas. Compre mellorar a seguridade na entorna dos colexios nos horarios de entrada e saida, claro que si, pero non podemos ralentizar mais o tráfico e provocar un desgaste nos elementos de suspension e amortiguación de tódolos coches que por ali pasan. Hai un mecanismo bastante bo, chamado 'radar', e que soe empregalo a Policia Local do Porriño en tramos sen maior perigosidade para recadar uns cartiños, en troques de empregalo con toda a severidade naquelas zonas susceptibles de revestir un claro perigo para as vidas humanas. Que paguen e castiguen, os que incumplen, non os que nos desplazamos con sentidiño para facer a nosa vida diaria, e que non temos moitas alternativas para movernos nesta vila.

Vou ollar a prensa, a ver se a concelleria de seguridade ten algunha proposta xa en marcha contra o Xynthia.

De soldos, obras e imposicións

Moito se falou da volta ó goberno da dereita no Porriño tras máis de 6 anos na oposición, divididos e enfrontados as sucesivas escisións do PP. Os fíos provinciais fixeron que coma arte de maxia as marionetas que estaban agochadas na escuridade retomasen o protagonismo dunha función que xa non contaba con eles. 

Desafiuzaron o goberno do partido mais votado e illado e tomaron as rendas dunha obra da que non sabían o guión, pero sí coñecían a un bo director que lles deu un papel ben pasado o ecuador da actuación.
 

Tamén son típicos os tópicos sobre os partidos de dereitas, e aínda que os anos pasan, semella que nada muda, e aínda que algúns de nos pensabamos que sería unha transición moderada cara o final da lexislatura, as pezuñas do elefante xa están a esmagar a cacharrería democrática.

Comezando polas formas de chegar ó goberno, moi típicas e habituais do partido que a promoveu, e despois unha vez no despacho da alcaldía continuaron as decisións contradictorias, notas de prensa infantis e agora por se fose pouco as sombras e a opacidade dun goberno que pretende alonxar á cidadanía da vida municipal.

Primeiro austeridade, despois de tanto despilfarro e de tanta demagoxia sobre a débeda do concello, a primeira medida promulgada polo goberno é disparar o gasto en salarios dos novos concelleiros. Iso sí, como non todo vai a ser gasto, haberá que aforrar, fora a escola de teatro, e menos trangallada carnavalesca, a reducir os orzamentos, seriedade por favor tanto disfraz tanta gaita, corbata e traxe, que os serios somos nos!. Despois para seguir dando imaxe ó mais estilo Nidia Arévalo apareceu Manuel Carrera dicindo que tódolos días vai as 7 da mañán a pasar revista os traballadores de vías e obras, e que gracias a él xa se desatascou uns desagues e amañou unhas plaquetas), facendolle competencia o famoso lema de ‘Todas las obras son amores’ dunha coñecida fachada atiense.

Por último compre destacar o oscurantismo e trabas que pretenden impoñer a vida democrática local, establecendo uns horarios para os plenos sen falar cos grupos e onde moi boa parte da poboación non poderá asistir ós mesmos, xa que os luns as 12 moitos de nos temos obrigas inexcusables (incluindo os propios concelleiros da oposicion), ainda que ó mellor é para conmemorar o famoso 1 de febreiro do presente ano.


Parece que o ‘fair play’ non forma parte da folla de ruta do conglomerado dereitil, que reeditan actitudes que xa críamos desterradas e pretenden gobernar sen luz nin taquígrafos como faría calquer grupo que non teña nada que agochar… triste, non si?

O novo goberno reduce gastos, plenos e sube soldos


Comeza a andaina do novo goberno local cunha bateria de propostas entre as que conven reflexionar. O discurso que parece presidir o novo goberno de austeridade, parece quedar en entredito dende o momento en que se plantexa subir os soldos como afirmaba o concelleiro Marcelino Coto, as partidas destinadas a comparsas ou outros que veremos nos proximos meses.

Outro feito destacable e a proposta que parece querer aprobarse de reducir os plenos da Corporacion e colocalos en pleno horario laboral. Ben faria o goberno en consensuar estes temas de mero formalismo democratico coa oposicion en vez de tomar decisions sen consensuar.

Lembremos que o pleno nos representa a todos e todas, e limitar a sua actividade, necesariamente leva aparellada paralise politica e social. Non podemos menos que compartir a critica que hoxe realiza o partido socialista cando fala de retroceso democratico o intento de cambiar a hora dos plenos que agora son fora de horario laboral, e poñelos as 12 da maña, asi como pasar dun pleno o mes a un cada dous meses.

Nin a oposicion, nin os veciños o merecen.

Con 25 votos fronte a 19 a maioría dos participantes na enquisa do ano no Porriño mostran a súa postura en contra da moción de censura celebrada onte na Casa Consistorial.

Comeza a conta atrás.

Nunca serei partidario destas operacións fabricadas entre populares enfurruñados e novos aspirantes que van cambiando de listín político ata que conseguen agarrar o bastón de mando, deputación mediante.

O certo é que O Porriño sempre foi un concello que tradicionalmente votou dereitas, así que non me queda máis que desexarlle o novo alcalde sorte e que traballe polo mellor do concello.


A dereita retoma o poder no Porriño (se fose certo que algún día o perdeu) tras máis de seis anos de goberno nacionalista. Seis anos de claroscuros nos que o concello cambiou definitivamente en moitos aspectos.

Un ano e medio por diante e moitas cousas que facer por tódolos aspirantes. De cara a esa cita electoral, somentes apuntar a demostración de forza social experimentada polo BNG nas últimas semanas. Quen o diría no Porriño fai dez anos. Miraremos dentro de ano e medio.







Será hoxe venres, as oito da tarde coma fai unha semana. Os convocantes esperan superar o poder de convocatoria da anterior cita, xa que logo este luns faráse efectiva a moción de censura.

Quizais sexa unha oportunidade definitiva para medir a lexitimidade desta medida legal nas áreas urbanas do concello, medida tomada tralos acordos dos grupos de centro dereita no pleno e que, previsiblemente, terinará coa investidura de Nelson Santos Argibay coma novo alcalde do Porriño.

As suvbencións ó transporte público.

Acaba de sair unha nova acerca do modelo de suvbencións ós servizos que oferta Renfe en Galicia, máis a perspectiva que ten a operadora para cando se abra o mercado á competencia. Segun parece ser, a maioría das liñas están suvbencionadas por ser estas deficitarias, ou dito doutro xeito, se non o estivesen Renfe non prestaría estes servizos.

Existe un interese social para que a xente use o transporte público. Disminución da conxestión nas estradas, reducción de accidentes nas mesmas, menor consumo de combustibles e reducción da contaminación, dar servizo a capas da sociedade que non dispoñen de transporte alternativo..., ademáis de que en moitos casos poida ser un medio máis rápido e cómodo.

Todos eses beneficios somentes se conseguen se os diferentes servizos captan un número de ususarios elevado, pero moitas veces non resulta atractivo e a xente non usa o transporte colectivo. Un exemplo o supón a liña Vigo-Ourense con tres conexións diarias, máis de dúas horas de viaxe e un custe do billete que supera o gasto en combustible pola autovía.

Este tipo de servizos que non son ni máis rápidos nin máis cómodos que a estrada, lle supoñen a Renfe un negocio pola vía das suvbencións, sen conseguires este sistema aqueles beneficios antes mencionados.

Paréceme ben suvbencionar, sempre e cando se demostre que a compañía se esforza por captar usuarios, cousa que non sucede. Se non podes competir en tempo, podes facelo en custe e frecuencias. Neste caso, se vendendo por baixo do custe medio acaparas un nivel elevado de usuarios, pois vale, doutro xeito o mellor seria non gastar os cartos de todos. E lembremos que o custe medio depende en gran medida do propio número de usuarios.

Daban as oito da tarde na Praza do Concello e as nubes concedían unha tregua, os primeiros viandantes chegaban puntuais á cita. En trinta minutos preto de trescentas cincuenta persoas conformaban á concentración. Ás nove da noite, xa con "todo o pescado vendido", as caras de satisfacción dos representantes da plataforma eran evidentes. Non foron moitos, suficientes para chamar a atención dos medios, pero si ben avenidos.



Certamente a cita levantou expectación entre os medios locais. Varios fotógrafos, un micrófono de Onda Cero, hoxe portada en La Voz de Galicia..., o tema das mocións de censura estáse a converter nun xénero propio da política galega. En breve, debido ó volume informativo que este tipo de acontecementos está a xerar, non sería extraño nun futuro atopar unha sección específica nos xornais.




A simboloxía resulta de suma importancia, sobre todo nestas cousas. Unha das pancartas exhibidas levaba as siglas do BNG, o cal pode levarnos a facer interprétacións erróneas sobre que motivos reais se ocultan detrás desta plataforma..., ou non. O certo é que xunto a Raúl Francés e outras figuras do nacionalismo local poidemos ver ó actual alcalde de Salceda, Marcos Besada, e máis o ex tenente de alcalde de Mos, Xosé Manuel Martínez Ojea. Os socialistas se mantiveron en moi segundo plano, somentes representados polos concelleiros do municipio.



A lectura dun manifesto con seis puntos críticos coa forma de levar a cabo esta moción de censura, constituiu á guinda a unha concentración que resultou un tanto fría. Efectivamente, se repartiron panfletos con consignas e tamén se escoitaron cacerolas, pero o personal non amosou moito ánimo para facer barullo. Representantes da plataforma anunciaron unha nova convocatoria para o vindeiro venres 29 ás 20:00h no mesmo lugar.


Nace unha plataforma en contra da moción de censura


Como xa se reflicte en diversos medios, xurdiu unha plataforma en contra da moción de censura plantexada no Porriño e que convoca a unha manifestación hoxe venres 22, ás 20.00h na Praza Arquitecto Palacios, ás portas do Concello.

A día de hoy tenemos pleno conocimiento de que la nueva estación de ferrocarril de Vigo vendrá incorporada con un hotelito de veinte plantas, unas galerías comerciales y un supermajo periscopio para proyectar imágenes de la ría sobre los andenes. Y esto es todo lo que sabemos de su utilidad como estación de pasajeros: que tendrá andenes.

Según el alcalde de Vigo, Abel Caballero, la posibilidad de que esta tenga acceso directo a la autopista y acoja además una nueva estación de autobuses (cosas necesarias a juicio de cualquiera), es algo de lo que se hablará cuando la Xunta ponga dinero encima de la mesa. Bravo señor alcalde. La Xunta pasa del tema y usted como primer ciudadano de Vigo y su mancomunidad se lava las manos. Repito, bravo, lo importante será el hotel entonces.

Intermodalidad, reducción de la congestión en las ciudades, menos dependencia de los combustibles fósiles..., los políticos se recrean permanentemenete en conceptos como estos, olvidando que su función es la de unos poner presupuesto y otros exigir plazos para la consecución de tales objetivos. Te llames alcalde o te llames Xunta.

Impresentable parece el hecho de que las nueva estación no tenga acceso a la plataforma convencional, para así facilitar el trasbordo desde el tren de cercanías al AVE. Según parece la estación que están construyendo en Guixar ya no será provisional y los usuarios de un futuro servicio de cercanías tendrán que hacer la pateada entre el Arenal y Urzaiz para realizar trasbordos. Todo por recuperar la actual vía Teis-Chapela para hacer una senda verde y quedar guay con algunos de sus electores.





Del coche oficial al vuelo charter, del vuelo charter al taxi, del taxi al coche oficial...

Viva la intermodalidad señor Caballero!

Lo que Louzán ha unido que no lo separe el hombre

Moitas son as liñas que se teñen lido nos xornais nas últimas semanas, minutos de entrevistas nas diferentes emisoras radiofónicas e algunha breve pincelada incluso nos telexornais sobre a moción de censura en Pontevedra, (perdón quería dicir Porriño).

O home da imaxe da dereita, ou imaxe da rancia dereita (como prefirades) é Don Rafael Louzán, presidente da Excma. Deputación de Pontevedra dende o glorioso 12 de xullo de 2003 e Presidente Provincial do PP dende maio de 2000, cargos que ademais combina co de concelleiro da súa vila natal Ribadumia (que dito sexa de paso ostenta unha curiosa tasa de funcionarios na Deputación). 

Como poden comprobar neste extracto biográfico, o seu vencellamento co noso Porriño e moi forte, "xa dende ben pequeno paseaba da man da súa tranquilamente nai polo campo da feira,  de mociño adoitaba tomar un chato de Sansón na de Agustín e bailaba coas rapazas no Young People."

Todo isto ven a conto de que este nome propio foi o que o seu antollo decidiu dar un golpe de e... efecto na política porriñesa, conseguindo de xeito milagreiro (case coma Moisés separando as aguas) a reconciliación da dereita  en só un mes tras case sete anos de desencontros tan obvios que hasta nos plenos era cotián que uns votaran en contra dos outros tan só polo feito de non darlle a razón ó seu rival. 

Servidor non cree en absoluto nas milagres, e moito menos se ocorren na política, posto que por desgracia esta palabra sacra tórnase en vulgares pecados coma intereses, sobornos, contraprestacións ou chanchulladas do estilo. O que sí e certo que hai algo de común en todas elas, e non é outra cousa que todo isto o pagaremos os cidadáns do noso peto, coma sempre.

Indo ó choio… tralo empuxonciño en forma de postos por parte de Louzán, e trala baixada de pant… exisencias por parte dos partidos máis e menos votados da dereita (a día de hoxe non sei de onde saiu iso do “centro-dereita” porque todos saíron dun mesmo cascarón) chegouse a un acordo “polo ben de Porriño”. Unha afirmación en boca dos tres partidos e que moi pouco tivo que ver coa realidade do día a día na labor de oposición que facían (tanto entre eles coma contra o BNG). 

Certo é que creo que o BNG debería ter continuado co PSdeG cun pacto de goberno como xa o fixera na anterior lexislatura e non illarse confiando nos seus 5 concelleiros, que non son demasiados para xestionar un concello de case 18.000 habitantes e cunha intensa actividade industrial, e tan só o alcalde e Pedro Pereira tiñan adicación exclusiva.

En calqueira caso, tamén é de esperar que a Deputación que agora impónnos a Nelson Santos coma alcalde a tódolos porriñeses traia toda a súa maquinaria (¿dende Mos?) ata 2011 a empichar camiños e poñer farolas no monte, cando dende 2003 a súa inversión na vila foi realmente pírrica. Pero qué podemos agardar de alguén acostumado a modificar gobernos municipais como fixo en Mos hai algo mais dun ano, iso si, alí foi menos de guante branco xa que tiveron que conversar con un concelleiro socialista que de súpeto atopou vocación popular tras unha serie de conversas co persuasivo protagonista.


En fin, Mos, Porriño e agora que treman os demais concellos con gobernos do Baixo Miño de outras cores, que o posto de Presidente da Deputación pesa moito, e xa que  en 2011 esta comarca terá maior peso no organismo polo incremento poboacional, Louzán tratará de non perder o sillón, que no IKEA vanche caros.

Aquí un par de probas da coherencia política hai apenas 5 meses


O de Louzán non é nada novo… xa o tiñan avisado e non é a primeira nin será a última




Ata o 2011 veremos o que opinan moitos votantes de IdeP que ven como se sucumbiu a CxP, os de CxP que non tiñan en mente chegar a un acordo con Ordoñez, e os do PP que ven como o seu lider local renuncia á alcaldía en favor doutra formación menos votada e coa vista posta tan só na deputación no futuro.


¡Un novo patrono para Porriño!

¡Viva San Louzán!  “Lo que no una él, no lo unirá nadie jamás!” (Polo de pronto Mos, Gondomar, Silleda e con toda seguridade Porriño xa non se rompen)

Incertidumes no futuro do BNG.

Agora que se termina a etapa na alcaldía de Raúl Francés e moi posible que tamén se vaia a terminar, non máis alá das vindeiras eleccións, a súa lonxeva dirección na agrupación local do Porriño.

Parece que no resto dos partidos a cousa está clara, Nelson no PP é seguro, Iván ten unha boa probabilidade de repetir no PSOE..., máis os rumores de que tanto "Carlos Pres" coma Os Verdes volverán intentalo.

A maior incógnita está no BNG. O candidato, digamos, oficialista ven sendo Pedro Pereira; actual concelleiro de vías e obras. Este home gañou a confianza de moitos dos veciños, especialmente nas parroquias.

Lembremos o subidón de votos que levou o partido nacionalista en Atios e Budiño, circunstancia que non sen entendería sen a presencia de Pereira. Sen embargo non está descartada a loita. Un tapado e máis un clásico do BNG andan por ahí e con serias aspiracións. Ainda que son xente urbanita, lonxe do parroquiano, agora que volve o PP unido.

E_mocion_ados

Xa foi. O centro e a dereita porriñesa certifican a súa reunificación tras seis anos de pelexa. Este acontecemento viuse precipitado a ano e medio das próximas eleccións debido á debilidade do goberno. O alcalde nacionalista Raúl Francés terá que explicar porqué non deu o brazo a torcer ante os ex socios de goberno na anterior lexislatura, os socialistas, pois un goberno de oito concelleiros seguramente daría unha estabilidade suficiente para non ter que sair deste xeito da alcaldía.


O desgaste de Francés, cuxos principais baluartes de xestión son as humanizacións do centro e o saneamento nas parroquias, pero con grandes incertidumes verbo da situación financeira do concello e os efectos colaterais das citadas humanizacións en termos do tráfico rodado ou agravios comparativos con outros barrios en degradación; podese marchar coa cabeza alta pois non parece haber actuado nunca con falta de honestidade.


O próximo alcalde será Nelson Santos Argibay. Miraremos con que tino efectúa os necesarios pasos de equilibrista para manter armonizado un goberno de tribus que, a pesares de sumar maioría absoluta con nove concelleiros, veñen de presentar opcións totalmente antagónicas e basadas en enfrontamentos persoais. Sorte, pois de non tela sería malo para un concello que dende este blog amamos pero todavía non admiramos.

A plataforma pola eliminación do paso a nivel reanuda as súas actividades de protesta.

Mañán Sábado 16 de Xaneiro as doce está convocada unha nova concentración veciñal, tal e como foi sucedendo cada Sábado do mes pasado. Segundo se informa dende esta plataforma o sentir do grupo que a integra é dun ánimo renovado, sendo conscentes de que a eliminación do paso a nivel polo centro da vila será unha tarea ardua e longa no tempo.

Fontes da propia plataforma quixeron facer saber o seu malestar tanto co delegado do goberno, Antón Louro, coma co alcalde do Porriño, Raúl Francés, ante a inexistente iniciativa, para poder expresar as súas reivindicacións en persoa á propia figura do delegado, de poder organizar un encontro en persoa e coa mediación do alcalde mesmo.

e-moción?

Segundo informan VigoVirtual e A Peneira da Louriña, parece que será o venres 15 (data límite marcada por Louzán) cando se presente por rexistro a moción de censura por parte do PP, CxP e IdeP no Concello do Porriño. De momento aínda queda algunha reunión pero parece que se non hai imprevistos teremos pleno extraordinario antes de final de mes.

Chegaron os lobos?

Os que leemos os xornais a cotío xa estamos un pouco cansos do conto do lobo. Levamos seis anos e medio co becho a albiscar as ouvellas dende o alto da Risca, recórtase a súa silueta nun solpor no val da Louriña ouveando buscando aliados para baixar a vila na procura dun animaliño que non poida ofrecer apenas resistencia e caer nas súas fauces. O xefe da manada apenas ten xa pelo na súa cachola e xa está curtido en moitas batallas, xa atacou en Mos hai agora un ano cando baixou dos montes de Puxeiros e cun axente doble meteulle dente o concello mosense, poñendo a unha lobiña amiga  e os seus compañeiros ó mando.

Agora o conto e diferente, ademais de o xefe da manada hai tres lacaios cos que dar o asalto e baixar dos fríos montes e pousar as patas nas plaquetas do empedrado céntrico. Os tres estaban na mesma cuadrilla hai anos, pero a medida que se foron enfadando por diversos motivos íanse separando e facendo a guerra pola súa conta. Pero o vello sabe que se queren ter posibilidades de éxito na súa conquista e non rematar pechados nun camión camiño de Frigolouro teñen que traballar xuntos.

Os cidadáns pasean tranquilos polas rúas, e  o conto dos lobos da Risca que xa vai para sete anos non atemoriza a ninguén, “se veñen, estaremos preparados” afirman algúns. Outros din que dende hai tres anos o concello é unha presa un pouco máis facil, dende que non se chegou a ningún acordo, nin de goberno nin sequera de certos puntos básicos. Os arames de espiños que puideron protexer a vila destas alimañas comezáronse a colocar en 2003, pero unha dende que rematou esa lexislatura chegou un halo de falsa inexpugnabilidade e decidiuse mudar esa fortaleza que comezaba a agromar por un ‘aquí mandamos nos’ que agora ten as súas consecuencias.

Veremos si se poñen de acordo e o xefe lobezno provincial pode salvar o seu posto para os vindeiros comicios, para elo Porriño é unha praza importante, pero quedan moitas, os montes do baixo miño tamén verán a súa figura vagar por entre a néboa invernal agardando o momento preciso para atacar sen importarlle moito as concesións ou os tratos que teña que facer si é preciso co diaño.

Os outros tres compañeiros de manada teñen intereses contrapostos, pero incluso o máis acabado de eles, xa sen moitos folgos decidiu aparcar a súa enemistade co mais poderoso e prestarlle apoio incondicional para axudar nesta misión e así poder amarrar algo na súa despedida. O terceiro está a velas vir, sen dicir esta boca é miña e agardando que o xefe lle de un bo posto de retiro lonxe da vila xa que os montes da bisbarra sonche bastante fríos, e en Pontevedra estaría mellor, cunha cadeira de coiro e aire acondicionado no despacho.
 
Así eche o conto… mais ou menos ¿non?

El magnánime proyecto de lo que se viene llamando como nueva estación para el AVE en Vigo no contará con terminal para un posible servicio de cercanías, así mismo no están claros ni los accesos al tráfico de la AP9 ni la creación de la nueva estación de autobuses.

Lo que si queda claro del proyecto anunciado a bombo y platillo por el alcalde de Vigo, Abel Caballero, es el hotel de veintitantas plantas, el superperiscopio proyector de imágenes de la ría y la gran cantidad de superficie dedicada a usos comerciales.

El servicio de cercanías (de existir) se quedaría en Guixar, lugar donde se construirá la estación provisional, unas cuestas más abajo.


Y se quedarán tan panchos.

Menudo pais.