EDITORIAL: Unha campaña que xa rebasou a liña do tolerable

Dende este blog non se nos vai morder a lengua nin con vinte xornadas de reflexión, con independencia de onde proveñan as meteduras de pata que consideremos como tal. Sabemos que unha campaña electoral é un cúmulo de estratéxias, a maior parte delas demagóxicas e populistas, onde o que se pretende non é máis que mobilizar o voto. Un dos recursos máis trístemente empregados é o chamado "voto do medo", o cal alcanzou nestas eleccións cotas astronómicas. Temos un bo exemplo gráfico nalgúns valados publicitarios do PSOE que por ahí adiante se nos mostran.

Sen embargo esta vez o tema non vai cos socialistas. Permíntan que mostremos a nosa máis sinceira protesta ante a xa histórica cruzada do PP a nivel nacional por mostrase coma o partido "sano" fronte a un partido socialista corrupto e de mortos de fame. Nós consideramos que a corrupción é un feito das persoas e non dos partidos, poderíase esnaquizar aquel argumentario coas decenas e decenas de casos acaecidos no seno do Partido Popular, moitas veces cunha maior maquillaxe encubridora que no caso socialista.

Pero nesta liña da demagoxia, do medo e o xogo sucio compre salientar unha vella teima do PP galego. ¡Se gobernan estes carallos vante quitar as túas fincas e a túa casa! É incrible como se pode tomar por tontos ós votantes. Unha cousa é que o PP teña metido no corpo o complexo do cacique, do "ti fai pa diante pero xa sabes a quen tes que votar meu amigo", e outra que logo lle entren pulos para explotar electoralmente determinados argumentos. Ademais de sentírense coa impunidade que podían ter en épocas pasadas, permitíndose xa non ningunear senon insultar abertamente a un conselleiro e acusar veladamente a un candidato de temas moi serios sen proba algunha, todo isto saiu da boca dun presidente dunha deputación ó que por suposto ninguén votou.

Pero indo ó caso, o cartel do PP en Ourense ven a conto dunha lei que leva dous anos aprobada. Nin tan sequera é unha proposta do partido socialista ou do nacionalista de cara a vindeira lexislatura. Unha lei que non deu ningún problema dos que apocalípticamente tan ben se expón no carteliño. ¿A que carallo estamos xogando? Todo isto cheira a merda e da boa. O Progrelo manifesta a súa maior repulsa ante este tipo de comportamentos e o desexo de que tristemente non teñan que volver os caciques do carallo.

EDITORIAL: Erro da páxina.

Queremos pedir perdón ós nosos lectores por non decatarnos con anterioridade do problema existente nos comentarios. Dende a última modificación da páxina houbo un erro de programación na mesma que imposibilitaba que se puidesen deixar comentarios nas entradas.

A idea de este blog é expoñer novas e opinións para suscitar debate, o intercambio de ideas, e polo tanto unha ferramenta indispensable é que poidades facer crítica -agardamos que constructiva- do que se vai contando son os vosos comentarios polo cal queremos pedir disculpas unha vez máis e agora si, animádevos a comentar.

Cafés, coches, autopistas e mausoleos.

¿Lembran hai dous anos cando tódolos periódicos fixeron da súa portada que o presidente do goberno dixera nun programa o custo dun café nun bar?

¿Alguén non sabe cánto gastou Touriño no seu coche e nos despachos da residencia do presidente da Xunta?

A bo seguro non terán moitos problemas para responder a estas dúas preguntas, que no seu momento encheron páxinas de periódicos, enquisas a cidadáns na rúa, opinións por parte dos máis afamados expertos e comparativas diversas…

Agora que estamos en eleccións autonómicas vanme permitir que me centre na segunda, por ser mais recente e de ámbito galego. ¿De verdade que ese é o escándalo dun goberno en catro anos?
Moitos non o saberán, pero si precisamente agora esas cifras son de coñecemento público son gracias a lei de transparencia da Xunta aprobada trala chegada de Touriño á presidencia. Podo chegar a entender que sexa arma electoral –de baixo nivel por certo– por parte dos políticos, pero que ese discurso demagóxico cale na sociedade xa me parece máis preocupante. Vai a ser que Fraga ía en Monbus.

Agora tódolos movementos económicos son fiscalizados polos cidadáns, nada preocupa o que se fixera hai ben pouco, o que importa é o que se fai dende que hai crise. Da igual se as medidas anteriores foran moito máis graves e teñan un calado máis directo ou de moita maior cuantía nos petos dos cidadáns que a de renovar un parque móbil de presidencia que digo eu que fará por quilometraxe.

Precisamente falando de infrastructuras que empregan os coches, pero desta volta de medidas que non levantaron polvo entre os cidadáns pero que nos afectará moito máis. En 2003, a 20 anos vista do remate, o goberno do PP -creo que Feijoó xa andaba por ahi- tanto na Xunta coma na Moncloa, decidiron prolongar a concesión da AP-9 25 aniños máis a Sacyr (e agora en mans de Citigroup) iso é ata o 2048, moita xente xa non o verá desafortunadamente. Esa autopista de peaxe é a principal vía de comunicación da fachada atlántica e polo tanto das principais cidades de Galicia, penalizando a mobilidade tanto de persoas coma de mercadorías.

Iso sí, eles seguiranse colgando as medallas da seriedade e das cousas ben feitas –coma o mausoleo do Gaiás– cuias cifras marean ata o economista macroeconómico máis veterano, e onde a utilidade práctica dunha estructura que lle fai sombra ata á mesmísima Catedral de Santiago debe estar agochada na mente dalgún iluminado, iso sí, un tío serio.

E agora eu coma cidadán me pregunto, (en lugar do precio do café ou o custo do coche do presidente)

¿Cánto vai a ingresar Citigroup ata o 2048 a conta nosa coa explotación da AP-9?
Actualmente 75 millóns €/ano. En 39 anos = 2.925 millóns de € (sen incluir subas)


Cal foi o custo presupostado da cidade da cultura de Santiago no Gaiás?
Segundo a xerencia do Gaiás en 2007 non sabían exactamente o custo, pero aproximadamente sería duns 364 millóns de €


Logo o único que importa é que Touriño non cambie o coche.

O caziquismo e a rexeneración. ¿Ata que punto?

Estamos asistindo a unha campaña chea de tópicos. O PSOE está explotando claramente o chamado voto do medo, facendo constantes referencias en mítines e valados publicitarios ó caziquismo da anterior etapa. Está claro que o PP gobernara en Galicia dun xeito clientelar, basando o seu esquema nas anacrónicas deputacións, e que así foi porque unha ampla maioría social o apoiou; coa ambigüedade legal que sempre levaron aparelladas esas formas de "dirección e xestión".

¿É posible que tras estes catro anos de bipartito todavía quede nese electorado certa nostalxia daqueles tempos? Porque máis aló de pavillóns, de piscinas, de AVEs, de autovías ou de servizos de calqueira tipo; eu penso que o primeiro é unha administración saneada en termos democráticos. A proba: Galicia é unha das rexións de Europa máis financiadas polos programas de cohesión económica e social da UE, sen embargo parece que o noso desenrolo segue a velocidade de tartaruga fronte outras rexións que recibiron moitos menos cartos. A razón: métodos de xestión e obxectivos pouco ortodoxos.

Esas preguntas son difíciles de responder xa que a sabendas da tolerancia que ten a sociedade galega neste tipo de xeitos de gobernar e contando a pouca credibilidade de cambio que nos mostrou o bipartito, pois calqueira que sexa o resultado electoral non valerá para sair de dúbidas. Porque ata que sexamos conscientes de que a sociedade galega no seu conxunto rexeita de plano esas formas de manexarse dende as administracións e o faga independientemente da cor política do que ten o bastón de mando, non sabremos a ciencia certa se gañando este ou aquel, por fin, unha ampla maioría desexa outra forma de gobernar o noso pequeno pero fenomenal país.

Unha campaña de moi baixo perfil

Semella que os partidos políticos non acaban de ter clara a finalidade dunha comunidade autónoma. Míranse máis soltos nas eleccións xerais ou nas municipais. Se acudes a un mitin hoxe, o normal é que caigan numerosos argumentarios de índole local a través do alcalde ou do edil de turno, e de tipo estatal feitos polo deputado correspondente. Pero de ideas transformadoras para Galicia nada de nada.

Us falan do mal que estamos coa crise. Outros do ben que estaremos con puñetero AVE. E aqueles de que necesitamos máis competencias. Eu digo, coa cantidade de cousas que hai que arranxar neste país por exemplo en materia administrativa (falo das deputacións e do caziquismo,electoral ou non) ou en materia económica no tocante a diversificación industrial e a innovación tecnolóxica. Existen moitos aspectos que para un concello e para un estado andan demasiado lonxe, por incapacidade de recursos ou alonxamento dos problemas. Ahí é onde entran as comunidades autónomas, porque para sentirnos orgullosos da nosa terra e ondear a nosa bandeira non necesitamos máis políticos.

E porán o carteliño, e seguirá prantado ata a próxima

Non me deixa de sorprender coma en pleno século XXI seguimos tirando bombas de palenque cando da conservación dun tramo dunha estrada nacional se trata. Ben é certo que hoxe en día hai moito capital público que manter, pero tamén é certo que este foi crecendo conforme as posibilidades económicas en xeral, incluso actuou como acicate destas. Temos máis estradas que empichar pero tamén temos moitos máis recursos que antes para poder amortizalas antes de que se rompan.

Creo que hai un serio problema na xestión dos recursos públicos. Por exemplo, a reforma da Rúa Antonio Palacios no Porriño (unha obra que xa foi adelantada polo Progrelo no seu momento) está cofinanciada entre o propio concello e maila Consellería de Innovación e Industria. Xa ves, unha consellería que debería fomentar o I+D en lugar de ir poñendo beirarúas polas vilas. Son detalles que xuntos uns cós outros explican o desorden que temos nos empregos do noso gasto público. A min paréceme insólito que teñamos que ver boquetes no firme para que lle fagan un mantemento á estrada.

A N-550 voltará a ser unha estrada

A partir de esta primavera o treito entre O Porriño e Redondela estará en obras para volver a convertir eses 14 quilómetros nunha estrada.

Os que habitualmente empregan esta vía de comuniación son bos coñecedores do estado calamitoso da capa de rodadura cando os danos non eran incluso estructurais. Hai que lembrar que esta estrada soporta un elevadísimo tráfico de vehículos -moitos de eles de gran tonelaxe- xa que é a única gratuita que comunica a capital con toda a zona sur da provincia.

Segundo o Ministerio de Fomento as obras terán un custo de 3,7 millóns de euros, e un prazo de execución de 12 meses. As actuacións do proxecto serán a rehabilitación e reforzo do firme, restitución de sinais e o aumento de barreiras de seguridade ademais da súa adaptación á normativa vixente.

Estudiar en la UVIGO = ¡Búscate la vida chaval!

Alternativas, esa es la clave. Cuestión de la que careces si no vives en Vigo y tienes que desplazarte durante la semana para estudiar o asistir a clase en el centro universitario de Vigo (CUVI). El que más y el que menos se ha ido buscando la vida, ya que si vas a gastar lo mismo que yendo en coche y no tienes una frecuencia de autocares y con diferentes paradas, pues eso. Vehículo propio o con el de algún compañero, la cuestión es evitar un deficiente servicio de autobús. Y así es por culpa de una administración anestesiada con proyectos de altas velocidades, junto a la no conveniencia de las empresas concesionarias. Estas poniendo unos minimísimos servicios y usando el argumentillo de lo deficitario que es el transporte (que risa, claro que los es) pues sobreviven a cuenta de las suvbenciones.

Antes desde Porriño había tres servicios de ida (08:30, 13:30, 15:30) y tres de vuelta (14:00, 16:00, 21:00) ofertados por Vda. Dominguez y con algún descuento mensual. En Mos algo similar hacía Empresa Raúl. Era poco, pero funcionaba cuando en la universidad había muchos más estudiantes que hoy en día. Actualmente y con las renuncias de Monbús y Empresa Raúl a continuar los servicios citados, la oferta se reduce a las líneas que de paso cubren Ojea desde Ponteareas y ATSA desde A Guarda. Por supuesto que los bonos descuento se han perdido y los horarios de ida y vuelta son menores. Vamos, que un estudiante de Mos o Porriño en estos momentos solamente "goza" de dos servicios de ida y dos servicios de vuelta, los cuales usados cinco días a la semana suponen un gasto por estudiante de 46 Euros al mes . Esto teniendo en cuenta que vivas en el entorno de la única parada por municipio de la que se dispone y no debas desplazarte a la misma.

Si no hay un potencial muy grande de usuarios por la baja matriculación que sufre la universidad hoy en día, se puede recurrir a servicios continuados de microbús. Con tres o cuatro combinaciones de mañana y tres o cuatro de tarde, más unas tarifas atractivas, se podrían ganar muchos pasajeros y se le ofrecería un servicio idóneo a quien no tenga coche propio, además de seducir a quien si disponga de ello. Luego habría que definir las rutas y el número de paradas. La pelota está en el tejado de las administraciones, las cuales pasan de todo menos de suvbencionar los ridículo-mínimos servicios existentes. Y también habrá que responsabilizar a la propia universidad, pues legalmente comparte responsabilidad de proporcionar un servicio de transporte adecuado a sus más fieles clientes: los alumnos.

Es la economía, estúpido!

Agora os concellos érguense en pe de guerra contra Goliat, ese xigante chamado administración ou goberno, que por mor da crise non aflouxará tanto o bolsillo cos centos de fillos pedichóns ciscados por todo o territorio.

O caso e que son eses fillos que dependen de papá goberno os que viven ó día, no que sempre dependen da 'paga', que non aforran nin teñen sequera na maioría dos casos unhas contas mínimamente saneadas, e onde todo son números vermellos. Claro logo cando o proxenitor báixalle a paga porque a el tamén lle recortaron o soldo, patuxa no chan porque o seu pai non lle da o que lle pide.

Case ningún cidadán se preocupa do estado da xestión económico-financeira do seu consistorio, pero sí reclama que non lle recorten os servicios nunha eventual crise -como afirman que terán que facer algúns concellos.- Pero si precisamente hai un deterioro na labor das administracións locais non será por outra cousa que polo baixo perfil dos políticos que nela habitan -ou habitaron,- e na escasa esixencia da xestión seria e responsable no eido económico que provoca que ó final o que pague o pato sexa o de sempre, o cidadán que sí cumple cos seus impostos.

La crisis pega fuerte a las finanzas municipales

El Ministerio de Economía y Hacienda tiene prevista una importante caída en las transferencias del estado a las arcas municipales y por consecuencia de la crisis económica. Esta caída para el conjunto de la provincia de Pontevedra se estima que será de un 10% respecto al año 2008. En algunos pueblos del interior estas transferencias pueden reducirse hasta un 30%. Los municipios de A Louriña sé verán sensiblemente afectados en este sentido pues forman parte del grupo de ayuntamientos cuyo presupuesto depende en gran medida de estas transferencias.

Las voces críticas no se hicieron esperar. Algunos llegan a afirmar que lo que se aporta con el plan de reactivación para los municipios se compensa por esta vía, siendo los ayuntamientos los que soportan en mayor medida la caída de ingresos fiscales. Desde el estado el argumento es que no se están modificando los parámetros que definen la cuantía y el tipo de transferencias. La explicación es que como caen la producción y el empleo, pues baja la renta y, por tanto, la recaudación.

Alta velocidade. ¿Necesidade ou fume política?

Existe na sociedade española e galega un certo pesimismo no tocante á construcción das liñas de alta velocidade. E por dous motivos distintos. O primeiro ten que ver có trapalleiros que somos facendo algunhas cousas, expropiando tarde, mal e arrastro. O segundo relacionase coa utilidade desta infraestructura. "Galiza non se vende", ese é o lema dunha plataforma creada a raiz deste tópico e tamén doutros. Consideranse determinadas inversións coma secundarias dende o punto de vista da necesidade do cidadán, sen embargo xustificados dende o enfoque do xogo e a disputa electoral.

Fálase dun tren elitista, dunha inversión cós cartos de todos para que a poidan disfrutar uns poucos executivos. É polo tanto, din eles, un navallazo máis na terra que non vai conseguir achegar os uns ós outros. "Non caerá esa breva", este podería ser o noso lema progrelista. Diferenciemos. O estado vai invertir cos nosos cartos nunha infraestructura cun determinado potencial de progreso, e somentes niso. Os servizos que se fagan xa son responsabilidade da empresa que opera sobre a vía. Teremos que esixir un servizo que conecte Galicia co norte de Portugal, coa cornisa cantábrica e coa meseta española dun xeito rápido, cómodo, seguro e barato. E isto somentes se pode conseguir invertindo nos eixos de alta velocidade ferroviaria, ainda que poidamos discrepar sobre a necesidade de tecer unha rede tan extensa en troques de priorizar facendo poucos ramais de grande calidade.

A partires do ano 2010 ábrese o mercado á competencia con RENFE no sector de pasaxeiros. Ese será o momento de por en ridículo unha política comercial desastrosa por parte da compañía pública, fruto do seu poder monopolista pero tamén da súa inoperancia. ¿Acaso credes que por en marcha un avión a Madrid ou a Barcelona ten custes menores que por en marcha calquera tipo de convoi? A diferencia reside na competencia do sector aéreo, o cal permite ter ofertas, tarifas e prezos de todo tipo. O eixo atlántico, o eixo cantábrico e maila saída con Madrid parécenme actuacións indispensables para sacar a Galicia, a lo menos, do século XIX no que a comunicacións por tren se refire. Perdemos tempo protestando agora polo que non debemos protestar.

Aprobadas las tres cuartas partes de los proyectos presentados dentro del "Plan E"

Hasta el día de hoy el Ministerio de Administraciones Públicas ha dado el visto bueno a 1587 proyectos de los 2555 presentados por la totalidad de los municipios gallegos. El ayuntamiento de O Porriño hace tiempo que tiene aprobadas todas las inversiones expuestas, mientras, seguimos a la espera de noticias que confirmen el agotamiento de los fondos para Mos.

La novedad de esta iniciativa consiste en la forma de su implementación. En lugar de los farragosos trámites administrativos a través de los boletines oficiales correspondientes, nada más que se precisó el uso de la página web del ministerio para la presentación de los proyectos y comunicación pública de su visto bueno. Por supuesto, todas las obras saldrán en su debido momento en el diario del estado.

Con esta iniciativa se espera una creación de empleo importante, cercana a los 20000 puestos de trabajo, aunque lo primordial de la misma será la inyección de 490 millones de Euros en el mercado a través de las contratas de las obras presentadas, lo cual supone un incremento del gasto en la economía gallega con las consiguientes y esperadas repercusiones positivas para la misma.

O cidadán cumplidor, o xestor incompetente e o político vendedor.

Hai apenas un mes que tiñamos en Vigo a Magdalena Álvarez presentando o novo material ferroviario que chegaría a Galicia nun futuro cercano. Pois ben, o día 26 de xaneiro, é dicir, hai máis de dúas semanas que entraba en funcionamento un de esas novas composicións, o TrenHotel da 7ª xeneración de Talgo -que apenas había unhas semanas que saíra da factoría- sustituía ó histórico Estrella Galicia que facía tamén o Vigo-Barcelona pero con material convencional.

Na nota do Mº de Fomento ademais dos futuribles novos automotores para servicios de Media Dístancia, recalca as vantaxes da nova conexion entre o Mediterráneo e o Atlántico que permitirá reducir en 2 horas o traxecto gracias ó aproveitamento do trazado de AV entre Zaragoza e Barcelona, xa que esta composición pode alcanzar os 220 km/h. Pois ben, 14 días despois da súa inauguración, en ningún chegou en hora á cidade olívica, e os retrasos son dignos de países do terceiro mundo, onde os viaxeiros van enriba do teito ou amarrado a calquer anaco do vagón, chegando ó record de 141 minutos -hoxe mesmo fíxoo con 2h e 7 minutos-.

En resumidas contas a única vantaxe que supuxo esta novísima composición foi a da maior comodidade e prazas pero segue tardando unhas insufribles 16 horas en cruzar o norte de España -iso sí o prezo tamén subiu-. O que eu me pregunto quen foi o espabilado que calculou a reducción de tempo, porque podo asegurar que -o contrario que co Alvia diurno a Barcelona- non houbo nin sequera unha simulación comercial do traxecto.

Por tanto só quero agradecer ós dirixentes de Renfe unha vez máis -aproveitando a sua posición monopolística- volven a demostrar a sua inoperancia e incompetencia, insultando á intelixencia humana de forma tan flagrante a diario. Iso sí, todo este material está pagado dos cartos dos contribuintes, pero explotados por esta operadora que nin sequera ten a menor visión de servicio público para o que foi concebida, precios lonxe do menor atisbo de competitividade, servicios inexistentes e que logo aproveitan para tachar de deficitarios para que a administración -os cidadáns máis ben- subvencionen ese traxecto.

Non podemos culpar só os relaxados -voume conter- directivos da compañía xa que tampouco existen medidas de presión nin de supervisión por parte do MºFomento -que só se adican a inaugurar ou presentar material- e por tanto a culpa ten que ser repartida a partes iguais.

13/01/2009 Mº Fomento
Nota de prensa (PDF)

21/01/2009 Faro de Vigo
Los precios del nuevo TH a Barcelona cuestan un 45% más desde el lunes

08/02/2009 Faro de Vigo
El nuevo TH a Barcelona acumula un retraso medio de una hora desde su estreno

¿Sacará Nidia de novo o metro?

Todavía non se sabe nada do resto dos fondos do plan de reactivación da economía para Mos que xa deberían estar asignados. Namentres, parece que o novo goberno da localidade está máis preocupado por sair nos xornais, ben medindo calzadas ou buscando arquetas. A última das grandes preocupacións da nova rexedora ten que ber cos límites administrativos con O Porriño. Unha grande e vella demanda veciñal, imos supoñer. A gota que colmou o vaso fora un edificio que, según Nidia cando era xefa da oposición, non podía ter licencia de construcción dada polo goberno do Porriño por estar en territorio mosense.

A min o que me resulta máis patético de todo isto, é que por unha merda de edificio nunha rotonda que, por catro metros, se encontre sobre terreo daquel ou doutro concello, se tate de malgastar o pouco tempo que resta de lexislatura. É incrible que se utilice ese argumento pseudolocalista da defensa dos intereses. De non ser polas inversións ou as xestións levadas a cabo dende o concello do Porriño (paseo polo Río Louro, circunvalacións, beirarúas, alcantarillado) pois seguramente que teríamos uns deslindes perfectamente definidos, pero terceiromundistas. Porque o único concello que mostrou algún interese en mellorar esas zonas non foi o mosense.

Eu pediría outro talante entre ámbolos concellos e maior cooperación en estratexias conxuntas. Non debemos perdernos en debates peregrinos. Estamos a falar dun territorio de 35 mil habitantes, moi dinámico industrialmente, cunhas relacións de interdependencia entre os parroquianos dun e doutro lado, que ben merece políticas moito menos rancio-populistas e máis intelixentes para facer da nosa comarca un verdadeiro lugar de benestar.


Mos pone en marcha una comisión para delimitar el territorio con Vigo y Porriño

O Porriño segue apostando polas procesións

Sae hoxe unha nota de prensa do alcalde Raúl Francés e do concelleiro de vías e obras Pedro Pereira explicando as futuras obras que se farán coa subvención do Plan E. Xa falamos en anteriores posts da nosa postura ante estas obras, polo cal non quero reincidir niso. O que sí é salientable é que o futuro dos coches no Porriño semella ter os días contados -o de potenciar o sector da automoción non vai con nos-.

Entre as obras de saneamento, humanización, sinalización e mellora de accesibilidade atópase a dubidosa necesidade de ralentizar o xá de por sí o pouco fluido tráfico no Porriño. Segundo o goberno instalaranse badéns -imaxinamos que como os que xa hai na Avda de Galicia- nos treitos da N-120 e N-550 para garantir a seguridade dos peatóns.

O que non é de recibo é que unha vila en expansión dende hai 5 anos non abrise unha mísera rúa -ah bueno sí, esa que baixa dos Aloques á rúa Antonio Palacios- e que pechando o centro, os seguintes pasos sexan aumentar as ringleiras de carrinhas coma se vivisemos nunha permanente Semana Santa. Primeiro na humanizada Avenida de Galicia, e agora polas outras dúas arterias... Domingo Bueno (N-550) e Antonio Palacios (N-120).

En lugar de quitarnos a tódolos conductores a presunción de inocencia -e ter que deteriorar prematuramente os sistemas de amortiguación dos nosos coches- deberían penar os que incumplen as normas, para iso teñen radar...¿ou e que só o empregan para poñer multas na recta de Atios limitada dende hai non moito a 50?


¿Para cándo a rotonda do instituto?

¿E a do cruce de Manuel Rodriguez con Domingo Bueno en Atios?

¿E cando se remata o treito de beirarúa sen terminar subindo cara á Risca?

¿Cándo separamos o semáforo de Antonio Palacios da saída da rotonda que apenas hai visibilidade e polo tanto tempo de reacción?



Seguridade vial non é só facerlle chepas as estradas!

Crise e deslocalización: demanda e custes.

Esperemos que as medidas financeiras e fiscais que se están a tomar dende o estado poidan axudar a retomar o pulo do gasto interno e, por ende, da actividade productiva. Namentres a maioría temos que asistir o sangrante espectáculo do noso mercado laboral. É lóxico, por unha banda, que se cae a demanda tamén se axuste o emprego. Pero este ritmo de axuste é moito maior que no resto de Europa.

Temos ademáis outro problema, e gordo. Este non ten que ver coa crise, coa caída da demanda e as restriccións ó crédito; aínda que se apoie nese contexto para sair a flote. Moitos empresarios están usando a excusa da crise económica con tal de levar adiante codiciososos proxectos de deslocalización parcial ou total das empresas. E isto non se vai corrixir con baixada de xuros ou de impostos, senón cun esforzo entre todos por ser máis cualilficados, innovadores e máis competitivos no futuro. Rescatei a seguinte noticia de La Voz de Galicia datada no pasado mes de Xaneiro por sintetizar du xeito excelente o feito que se trata, polo de agora esperemos que os propósitos non vaian máis aló.


La crisis golpea Vigo con la marcha de cuatro multinacionales

O repunte do desemprego fai peligrar a solvencia dos sistemas de cobertura

Tradicionalmente Xaneiro no é un bo mes no que a creación de emprego se refire. Segundo se desprende dos últimos datos do INEM podemos dicir que este mes de Xaneiro foi especialmente malo. Se atendemos ás cifras referidas a nosa comunidade, veremos coma estas sitúan en 201.316 as persoas inscritas nas listas do paro, o que supón un espectacular incremento do 25% verbo do mes de Xaneiro do pasado ano e do 6% respecto Decembro. Completando, son 78.532 os rexistrados nas oficinas do Servizo Nacional de Emprego da nosa provincia, dos cales algo máis de trinta mil corresponden a persoas da zona de influencia de Vigo. Isto quere dicir que no área metropolitana temos trinta mil persoas ou ben recibindo a prestación por desemprego, ben o subsidio, ou en condicións de poder recibilo. A maioría desepregados do automóbil e a construcción. É o que se coñece coma paro rexistrado.

Algúns analistas xa están apuntando que de seguir así o ritmo de destrucción de emprego poderían perigar as prestacións do estado, habida conta que se basan nun sistema de reparto no que son as cotizacións actuais as que sufragan as pensións presentes (salvo o subsidio, que corre a cargo de Facenda e non da Seguridade Social). Pero máis aló dos problemas de caixa para o estado, a verdadeira lectura en termos de mercado laboral terémola dentro de dous meses, cando se publique o paro estimado para Xaneiro-Marzal. A metodoloxía do Instituto Nacional de Estadística considérase máis axeitada para saber a canto ascende a verdadeira poboación que non encontra emprego nun período de tempo determinado. Namentres iremos conformandonos coa información que se desprende das oficinas do INEM, a cal non mostra datos para o optimismo.

Menos mal que nos queda Portugal

Por ahí se comenta con razón, que el hecho de que Galicia pertenezca a España y no al país luso nos es favorable por la mayor riqueza y potencial económico del conjunto hispano. Sin embargo hay pautas, formas a la hora de tratar los recursos públicos (y por tanto de aprovechar mejor una mayor escasez de los mismos) que nos inducen a pensar que Europa comienza en Portugal, da un pequeño salto hasta llegar a Cataluña y de ahí, ya sigue hasta los fríos mares del norte.

El caso es que mientras en Vigo (con toda la que cayó cuando el gobierno del país vecino era reticente a invertir en el AVE) todavía no está bien claro si la tuneladora de As Maceiras va a ir más por aquí que por allí. Cuando se están generando decenas y decenas de expropiados y de reexpropiados que vuelven a buscarse la vida. Cuando los plazos de los políticos o no se cumplen o no se pueden cumplir. Ahora parece que los portugueses, con la necesaria antelación y una vez decididos a llevar adelante el proyecto de alta velocidad, se han puesto manos a la obra aún cuando las palas todavías no han sido llamadas a filas.

Y es que la reticencia de la sociedad española a los procesos de expropiación se debe a algo y no precisamente a que se esté en contra del progreso general. Cuando se inicia la obra de alguna infraestructura ferroviaria, alguna carretera, o alguna depuradora siempre hay procesos. Estos hay qie tenerlos bien claros antes de ponerse a tirar para adelante, cosa que por estas tierras se nos da estupendamente. Vísteme despacio que tengo prisa, dice otro refrán, pues eso.


Portugal blinda su AVE a Galicia y avisa de que demolerá lo que se contruya alrrededor del trazado

IKEA: La Gallina de los Huevos de Oro

Si señores, si, eso debe ser la conocida cadena sueca de muebles "low cost", porque ya son varios los municipios de la comarca que se han interesado en que la gran superficie se instale en su territorio.

A las ya conocidas negociaciones por ubicar el centro comercial en O Porriño, con recalificación de por medio, y las declaraciones del alcalde de Vigo, Abel Caballero, de que el centro se instalará con total seguridad en su municipio; se les suma la iniciativa del gobierno de Nigrán junto a responsables de Zona Franca para ofrecerles terrenos en el polígono de Porto do Molle.

Y es que un centro comercial de estas características es un auténtico caramelo para cualquier municipio, y más en tiempos de crisis, ya que traerá consigo puestos de trabajo y gran actividad comercial para la localidad donde se instale definitivamente.

Seguramente éste no será el último episodio sobre el tema, cada vez le salen más novios a la compañia sueca, esto parece una película del destape, una "sueca" y los "españolitos" detrás. En fin, esperaremos noticias.

Dez noivos para Astra Zéneca

A multinacional farmacéutica que pechou o prazo de presentación de ofertas polas instalacións que ten no Porriño o pasado 31 de xaneiro, recibiu -segundo fontes sindicais- nada menos que dez propostas de diferentes compañías.

Agora -segundo a propia multinacional anglosueca- ábrese un proceso de negociación polo tempo que sexa necesario, no que non hai presa, e durante o cal a factoría proseguirá coa sua actividade normal.

Sen dúbida esta nova -al menos polo momento- será un balón de osíxeno para os máis de 110 empregados que a compañía ten en nómina en Porriño.


--------------------------
Fonte : La Voz de Galicia

Louro and ball 2009

¡Ay como está el patio! Cuentan las malas lenguas que los del BNG y los del PSOE no volverán a gobernar juntos en Porriño, al menos por algún tiempo. Porque mira que se tiran de los pelos y a la mínima. Todo ello con el resto de partidos a lo "rigor mortis". La última dicen que fué simpatiquísima. Ahí atrás el concejal de deportes anunció la sustitución del viejo campo de tierra en Torneiros por otro de cesped artificial, sufragado por la Xunta. Ya nos hicimos eco de esta noticia en el blog. Resulta que estos terrenos no eran de propiedad municipal (madre mía), así que el grupo socialista en el último pleno sacó a colación tal significancia. No vaya a ser que a un particular se le de por explotar de forma privada un recién instalado campito de cesped artificial, pagado además por todos. El estupor en la grada llegó cuando el concejal de obras ,acercándose al micrófono, dice "ben, a día de hoxe o campo é do concello". Pues digo yo que eso si es todo un ejemplo de control de oposición por un lado y de eficiencia en la gestión por otro. ¡Señores que esto no es una república bananera! Pórtense con mayor seriedad, por favor.