DENDE O SEIXO POR LOURIÑA_ON

Nunca fun partidario desta mancomunidade de cartulina, parida dende Vigo como antesala dunha futura lei do area metropolitana que lle poida dar esa ansiada, pretenciosa e maternal teima de sentirse capital de algo.

Certo é, coma insiste Abel Caballero, en que as aportacións monetarias de Vigo son superiores ó que a mancomunidade lle devolve; en contraste do que sucede cos concellos integrantes. Normal, por outra banda, posto que a cidade nai deberá mostrar unha certa solidariedade cos seus fillos na provisión de servizos básicos, cando do mesmo xeito resulta receptora de inversións estratéxicas doutras institucións.

¿Que interese amosou Vigo, por exemplo, para facilitar o acceso diario á cidade dos residentes da súa zona de influencia? Interese máis aló de perforar o seu centro urbano en aras dun suculento negocio alimentado por un desequilibrio cada vez máis evidente entre os servizos ofrecidos nos concellos de procedencia e a cidade central.

Existe unha clara inutilidade por parte da devandita institución para resolver problemas concretos coma o suministro de material, o abastecemento de auga, o tratamento do lixo ou o transporte público. Nin gañas que teñen. Pero é ben certo que as motivacións que se esconden detrás dos movementos de Nelson Santos e demáis alcaldes do PP se debe a un interés. Ddesestabilizar a Abel Caballero de cara as vindeiras eleccións locais.


Nelson Santos propone que Porriño abandone la mancomunidad de Vigo

Según se desprende en medios de comunicación, el alcalde de Porriño pretende que el municipio abandone la mancomunidad intermunicipal de Vigo. En su lugar propone soluciones de gestión concretas para llevar a cabo las competencias que se le supone al ente muncipal, del cual considera carecer de funcionamiento. Esta iniciativa se posiciona dentro de un frente existente entre alcaldes del PP y Abel Caballero, regidor de la ciudad olívica.


Tarde si, mal e arrastro esperemos que non.

O goberno de Vigo oponse a cofinanciación do transporte público

RENFE inaugura o primeiro AVANT de Galicia

Boas novas para Galicia pois xa funciona a primeira liña de alta velocidade ferroviaria da terra. Un AVANT que unirá as cidades de Ourense, Santiago e A Coruña.

Compre aclarar que este tren, que vai unir as cidades de Ourense, Santiago e A Coruña en pouco máis dunha hora de viaxe, non é o an ansiado AVE. Trátase dun AVANT, tal e como denomina RENFE ós servizos en alta velocidade para traxectos rexionais. O AVE non o miraremos ata que rematen a saída a Castela e se poña en funcionamento o servizo dende Santiago a Madrid.

Enlace
Os servizos AVANT fanse efectivos usando automotores das series nomeadas 1xx de RENFE. Baixo esta denominación englóbanse, ademáis, tódolos trens que cubren servizos de alta velocidade e longo percorrido (AVE, ALVIA, TALGO ou TREN-HOTEL). Os automotores que xa están a cubrir dende esta semana o servizo AVANT entre Ourense, Santiago e A Coruña teñen prestacións inferiores en comodidade e velocidade punta (250 km/h) que os que conformarán o AVE a dende Santiago a Madrid.

A comodidade e a velocidade son menores pero a as tarifas reducidas, con descontos que chegan ó 50% no caso do abono de 40 viaxes. Son polo tanto servizos concebidos para un uso frecuente e que teñen por finalidade vertebrar unha rexión internamente. E nada máis pertinente que a diagonal trazada dende Ourense ata A Coruña.

Polo de momento son dúas as frecuencias diarias por sentido, catro entre Ourense e Santiago. Co tempo desexamos que vaian aumentando o número de horarios dispoñibles. A reducción no tempo de viaxe verbo do servizo MD prestado polo r598 na vella infraestructura é máis que notable e os prezos parecen atractivos para que a xente se anime á cómoda, segura, ecolóxica e, agora si, rápida elección de subir ó tren.

Galicia: O AVE non sei pero a LAV seguro que si

DENDE O SEIXO POR LOURIÑA_ON

Nos últimos tempos asistimos impávidos a unha serie de despropósitos en materia de política medioambiental no Porriño. Medioambiental resulta, dende un punto de vista concreto, igual que dicir económica; pois o coidado do medio ambiente mellora a calidade de vida da xente, reduce o custe dos recursos no longo prazo e crea novos sectores de actividade i emprego.

Non estamos a falar somentes do acontecido en torno á depuradora de Guillarei e a súa rede de colectores, senón tamén debemos lembrar todo un hit do noso blog: o tema do malogrado centro de interpretación da natureza en Budiño. No medio dous alcaldes, Raúl Francés e Nelson Santos, que ou non sen enteran da festa ou se fan os despistados e con moi bo tino.

Depuradora de Guillarei: consorcio municipal ou concurso público

Coa depuradora de Guillarei e o saneamento do Río Louro temos un hilo de sucesos ben xeitoso. Primeiro sufrimos o espectáculo de ver coma se terminaban unhas obras e pasaba o tempo sen que ninguén se fixera cargo das instalacións. Logo, pasado certo tempo, se deberon dar conta da responsabilidade; entón xurdiu o tema de poñer dacordo os concellos implicados para adoptar un modelo de xestión. Así O Porriño, Mos, Tui e Salceda de Caselas trataron de levar adiante un consorcio municipal para tal fin.

De súpeto dende a Xunta de Galicia dixeron que non, que o máis axeitado era sacar un concurso público, alomenos ata que o tema do consorcio municipal saíse airoso de estudios previos e plenos nos respectivos concellos.

Entre tanto, a depuradora de Guillarei e o seu sistema de colectores instalado comezou a funcionar, nada menos que tras catro anos rematadas as obras! E os veciños do Porriño a pagar cos seus impostos sancións administrativas pola incompetencia dos seus políticos, antes con Raúl Francés e, polo que pode ser, agora con Nelson Santos.

O centro de interpretación en Budiño

O asunto do centro de interpretación da natureza en Budiño foi algo que deu moito que falar neste blog. Incluso se chegou a facer unha enquisa para sondear a opinión dos nosos lectores máis habituais. Coma non podería ser de menos, a maior parte do monto financeiro correu a cargo da Unión Europea. Que fácil resulta tirar os cartos cando son outros os que pagan! Nada menos que 300.000 Euros dos 450.000 que supuxo a inversión total. Creo que neste senso a mediación do PSOE (entón na Xunta e na Moncloa) nos librou doutra sanción por valor de 150.000 Euros.

Estes casos, xunto a outros diversos, pois lembremos a xestión da débeda das canteiras ó concello, ou a multa que se estivo a piques de pagar por acometer obras no entorno do Río Louro sen o favor dos técnicos municipais (por certo, seguimos esperando a que instalen os puntos de luz inicialmente proxectados); estes casos dicía, mostran unha clara incapacidade da administración local para levar adiante proxectos e xestionar recursos dunha certa envergadura. Sexa por debilidade ante os grupos de presión ou por ineptitud dos cargos políticos que acceden ó poder, pero os feitos falan por si mesmos.


Porriño otra vez a vueltas con la confederación hidrográfica

O Louro, merda no cauce e nos despachos

Película de terror na Louriña

La depuradora de Guillarei, a pesar de haber entrado en funcionamiento, todavía no parece ser la solución a los vertidos en el Río Louro.

En Julio de 2010 un comunicado del ayuntamiento de Porriño anunciaba el fin de los vertidos de Frigolouro tras 40 años de actividad contaminante. Se trataba, en ese momento, de unos dos millones de litros al día. Los citados vertidos pasarían a ser recogidos por el sistema de colectores con destino a las instalaciones de la depuradora de Guillarei, en Tui.

El Río Louro, origen de las amenazadas formaciones pantanosas de Budiño, en las que tanta flora y fauna habitan, constituía uno de los focos contaminantes más importantes de España.

Justo el año que el ayuntamiento de Porriño celebraba el final de los vertidos incontrolados por parte de Frigolouro, el consistorio tuvo que hacerse cargo de sanciones administrativas por valor de 400 mil euros. Recordemos que las instalaciones (colectores y depuradora) llevaban años en espera de ser utilizadas por los ayuntamientos.

El nuevo gobierno entrante en 2011, con el alcalde Nelson Santos a la cabeza, se vanagloriaba de una etapa ya pasada y un futuro sin contaminación pues “…, las empresas ahora vierten donde tienen que verter…”

Impacto en facebook

Sin embargo la contaminación y los vertidos incontrolados no han cesado. Era habitual ver el Río Louro con manchas flotantes. Todo ello a pesar de que ya constaba vox populi del funcionamineto de la depuradora de Guillarei. Incluso se llegó a crear en la red social facebook una página específica en protesta de tales vertidos, evento que actualmente cuenta con 259 seguidores y en el que se pueden observar fotografías subidas por la gente que delatan muy gráficamente el problema en cuestión.

La Confederación Hidrográfica abre diligencias

La cosa ha llegado al punto que dos vecinas del vecino municipio de Tui, una de ellas concejala en el pleno municipal, han denunciado tal y como reza el titular de esta entrada los hechos a la Confederación Hidrográfica Miño-Sil. Existe, por tanto, la posibilidad de que si el expediente va hacia adelante el concello se tenga que volver a hacer cargo de una nueva sanción por motivos medioambientales.

La tercera sanción, pues además de la comentada en los primeros párrafos de este artículo el ayuntamiento de Porriño, ya con Nelson Santos gobernando, se tuvo que hacer cargo de una multa por valor inicial de seis mil Euros según la oposición que, tras oportunas alegaciones, se quedó en 90 Euros, con motivo de las obras de acondicionamiento del paseo por el propio Río louro.

A xestión da depuradora sae a concurso público

A senda do Río Louro se fixo con informe desfavorable dos técnicos

Elecciones generales 2011 no Porriño e Mos



Alta participación nos concellos da Louriña, preto dun 76% do censo electoral e case cinco puntos por riba do total nacional. Aínda así foi lixeiramente inferior á de fai catro anos, cando no Porriño e Mos se rozou o 80%.

Os veciños do Porriño calcaron os resultados da última convocatoria municipal do ano 2011, na que o PP superou con suficiencia a metade dos sufraxios válidos, pero cos papeis cambiados entre PSOE e BNG; coma resulta dun comportamento habitual nos votantes. O PSOE de Mos mantén mellor o tipo que os socialistas do Porriño, aínda así, o PP obtén a metade dos votos. O peso dos nacionalistas segue a ser maior no Porriño.


Mariano Rajoy gana las elecciones generales 2011

El PP recupera su mayoría social en Galicia

O PP recupera a súa maioría social en Galicia

Mariano Rajoy arrasa nunha convocatoria electoral que evidencia a debilidade social da esquerda en Galicia.

Xa se completou un novo ciclo de convocatorias electorais comprendido entre as xerais de 2008 e as de 2011 (autonómicas, europeas e municipais de por medio) nas que, máis aló do evidente desgaste socialista no goberno español, se ven mostrando en Galicia unha recuperación da maioría social do PP, ameazada coa chegada do século XXI pola estratéxica alianza entre BNG e PSOE.

As eleccións municipais soen tomarse coma un termómetro do goberno español por ser as últimas antes das xerais (click para agrandar).

Efectivamente, con socialistas e nacionalistas gobernando en Galicia, tras desbancar dun xeito histórico ó PP da Xunta nas eleccións do ano 2005, e despois de afianzar un novo mapa municipal nas de 2007 que xa tiña raíces botadas catro anos antes; podemos dicir que a crise experimentada polos populares galegos xa foi superada nas dúas convocatorias do ano 2011.

O Partido Popular de Galicia pasou nestas "elecciones generales 2011" da metade dos votos no 80% dos concellos. O PSOE cede un deputado na provincia de Pontevedra, namentres que o BNG mantén o acadado na anterior convocatoria. En toda Galicia son catro os deputados socialistas perdidos en favor do PP. O BNG mantén o tipo.

El PSOE eligirá sustituto de Zapatero en Febrero

El secretario general del PSOE y presidente del gobierno en funciones, José Luis Rodriguez Zapatero, ha explicado en rueda de prensa posterior a las elecciones generales de 2011, que propondrá un congreso federal ordinario para febrero de 2012; cuando se aborde la refundación del Partido Socialista. No ha aclarado si Rubalcaba o Carme Chacón se perfilarán como candidatos a la secretaría general del PSOE. Se abre la posibilidad de alguna tercera vía.
Enlace

Mariano Rajoy arrasa en la elecciones generales de 2011

El PP logra, gracias al descalabro del PSOE, el mayor resultado de la derecha española en unos comicios generales.

El PP ha logrado, al término de las elecciones generales de 2011, el mejor resultado de una formación conservadora en la corta historia de la actual democracia española. Mayor que cualquiera de las victorias de la extinta UCD y mayor que los éxitos de Jose María Aznar al frente del Partido Popular en la transición del siglo XX al XXI. Ahí el haber de Mariano Rajoy tras dos fallidos intentos.

Mariano Rajoy, feliz, besa a su esposa tras verse vencedor en estas elecciones generales 2011. La Vanguardia.

La participación ha sido históricamente alta, por encima del 70%, aunque dos puntos inferior a la de cuatro años atrás. El PSOE cae con estrépito. Los socialistas pasan del 44% de los votos emitidos hace cuatro años a un 28% en estas elecciones recién celebradas. Pierden en 50 de las 52 provincias. Izquierda Unida, UPyD, AMAIUR y CIU son los otros grandes triunfadores de la noche.

Los votantes del ala izquierda deciden el cambio. Izquierda Unida, la coalición integrada por el PCE, logra 11 escaños y rebasa la cifra del millón y medio de apoyos, un 7% sobre el total. Como era de esperar, el desgaste socialista propicia una consolidación del PP, un crecimiento de IU y una mayor abstención.

El mensaje de los españoles en su conjunto es doble: si se trata de hacer políticas de derechas mejor que gobierne la derecha y mejor que haya más frentes de oposición que la de un PSOE cada vez menos fiel a las siglas que representa.

La reforma electoral en España

Es posible que estos resultados hagan retomar con mayor energía el debate sobre la reforma electoral en la agenda política de formaciones como IU y UPyD. Opciones políticas que suman cerca de tres millones de votos y, por ejemplo, el mismo número de escaños que CIU cuando esta no llega al millón de apoyos. El Partido Popular consigue una amplísima mayoría absoluta en el Congreso de los Diputados con apenas el 45% de los votos.

El tren entre Vigo y Oporto, una cuestión retórica

DENDE O SEIXO POR LOURIÑA_ON

El anuncio de la operadora ferroviaria lusa Comboios de Portugal para dejar de prestar el servicio ferroviario entre Vigo y Oporto no pilla a nadie por sorpresa. En el año 2005 ya lo intentaron. Razones no faltan pues las dos conexiones diarias por sentido no son rentables porque básicamente no generan demanda.

Dejémonos de frivolidades. El tren entre Vigo y Oporto no funciona porque la duración del viaje y los horarios propuestos resultan disparatados en los tiempos que corren. Aunque por otro lado, asumir la supresión del tren Vigo-Oporto como algo racional y conformarse con el autobús como alternativa al vehículo privado, resulta cuando menos irritante.


A la izquierda el tren Vigo-Oporto (Septen Trionis).


¿Que se ha hecho por revitalizar este servicio desde el año 2005? Nada. Las voces que ahora se echan las manos a la cabeza no se implicaron en absoluto. El ferrocarril es el medio de transporte ideal para conexiones regionales y, sin embargo, parece inevitable recurrir al AVE para que el tren sea competitivo con las autopistas entre Vigo y Porto. ¿Hay alternativas a un lejano AVE para revitalizar el tren en la euroregión Galicia-Norte de Portugal? Claro que si y, además, resultan necesarias.

Comboios de Portugal o RENFE: por un Vigo-Oporto competitivo

No hace falta mejorar el tiempo de viaje de las autopistas. Una mejora del servicio en dos fases bastaría para recuperar su cuenta de explotación, entendiendo que a falta de un estudio de mercado consideramos que esto así sea.

En primer lugar, sustituir los actuales trenes de Comboios de Portugal por automotores diesel modernos, del tipo 598 o 599 que usa RENFE, los cuales permitan explotar velocidades punta de 160km/h en los tramos renovados del trayecto (Vigo-Tui y Viana-Oporto). Además, habría que reducir el elevadísimo número de paradas. Luego racionalizar horarios y frecuencias, ampliando a cinco o seis las conexiones diarias por sentido.

En segundo lugar, más a medio plazo, renovar el vetusto tramo entre Valença y Viana, incluyendo la electrificación íntegra de la línea, lo cual permitiría reducir costes de explotación al incorporar trenes eléctricos como los de las series 470 o los modernos 449 de RENFE. Este sería el apartado de inversiones, las cuales permitirían disponer de un digno servicio de menos de dos horas entre Vigo y Oporto con cinco o seis paradas intermedias (actualmente son 15).

En esta segunda actuación ya nos las veríamos con los respectivos gobiernos de España y Portugal y su voluntad presupuestaria, pero para ir tirando con algo decente solo hace falta apretar las orejas a las compañías ferroviarias.



Actualizaciones:


Alcaldes gallegos y lusos cierran filas para salvar el tren Vigo-Oporto

Un estudio del norte luso rebaja una hora el viaje Vigo-Oporto con 180 millones

IdeP, CxP, PP, alcalde... ¡Y ahora también diputado!

El almirante Nelson Santos I de Porriño flamante diputado provincial. El exbanquero vuelve a demostrar su sed de poder. Tras las conocidas víctimas que ya fue dejando en la vida política local en los últimos años, ahora, una vez investido alcalde por la gracia de Di, ruego disculpen el desliz me vienen a la mente épocas pretéritas, ha logrado otro cargo que desempeñará junto al que ostenta en el consistorio de populist regidor municipal.

Segun rezan los diarios de hoy, el acuerdo se tomó por sorpresa a última hora, al darse cuenta Manuel Carrera, actual concejal de vías y obras 24/7, que su ardua e intensa labor en esta concejalía no le dejaría tiempo material para dedicarse a ser diputado, por lo que Nelson en el descuento logra añadirse otro sueldo y cargo más, ya que como alcalde le sobra el tiempo entre foto y programa de Ana Rosa para poder dedicarse a ir a Pontevedra a saludar a su amigo Louzán y ya puestos pues cobrar por ello. Carrera vuelve a demostrar una vez más su nulo carácter siendo pisoteado de nuevo, algo que a servidor no le extraña, Nelson Santos sube un escalafón más, y ya saben, el primero del partido que abra la boca correrá la misma suerte que han tenido otros en el pasado, o conmigo o contra mí.

Entre los asuntos que tratarán en los plenos de la dipputación, no sabemos si despacharán el serio problema de Panadería Las Mercedes, un lugar, que se dice que que la cúpula de los populares pontevedreses conocen bien, y sellan con manjares y whiskeys los pactos entre bambalinas, y que en los útimos días anunció su cierre (por la nefasta gestión) mientras los operarios se quedan en la calle sin haber cobrado las 6 últimas nóminas. Imaginamos que el superalmirante seguirá su labor de fotos y cartas para conseguir empleo a los empleados como hizo con el padre de familia y acaparó la atención de la prensa durante la última semana, en un ejercicio de populismo (gracias en primera instancia al Faro de Vigo) que repugna. Pues no sabemos qué pensarán todos los que están haciendo cola en el INEM viviendo el mismo drama, y que no tendrán la misma atención del alcalde, pero quizá ahora mismo estén desempolvando un folio, un sobre y un papel.

Populismo, despotismo y poder... mala conjunción.

Las relaciones que se establezcan entre PP, PSOE, IU y cualquier otro partido político; ya sea en el parlamento de Extremadura o en los correspondientes ayuntamientos deberían quedarse en Extremadura y en tales ayuntamientos. Desde mi punto de vista, lo sano en una democracia es que cada situación se valore en su justa medida. Lo coherente en una formación que predica el federalismo es que se respete la postura que cada federación, en este caso la de Extremadura, tenga a convenir.

En estrategia política todo vale. Está claro que el objetivo es recuperar la marca IU de cara a unas elecciones generales ya cercanas. Desde el frentismo de la izquierda, lo cual propicia alianzas con el PSOE, hasta la pinza con el PP, tan efectiva en los tiempos de Julio Anguita, cualquier decisión ha de ser coherente con el contexto de unas elecciones autonómicas y municipales de 2011 que no dejan lugar a dudas: el pueblo ha lanzado un mensaje de castigo al PSOE.

En mi opinión, lo más equilibrado sería dejar que cada ayuntamiento decidiese lo más correcto, sin menoscabo de que el acceso al poder del PP no deje de suponer nada más allá que la necesaria alternancia en una democracia ávida de honestidad como la española.

Por su parte, en relación a la investidura en el parlamento de Extremadura, poner encima de la mesa una opción de apoyo al socialista Guillermo Fernández Vara pero a un buen precio para la formación de un sustancioso gobierno de coalición entre el IU y el PSOE.

Lo mejor sería que la dirección federal del bueno de Cayo Lara sita en Madrid se dedicase a lo que se tiene que dedicar, que no es otra que preparar el camino para las elecciones generales, haciendo pinza con el PP, frentismo de izquierdas con el PSOE, o de llanero solitario. Pero conviene recordar que la historia nos dice que a IU le va muy mal cuando se deja ver como una sucursal del PSOE.

O despotismo no Porriño



"Todos los hombres que no tienen nada importante que decir hablan a gritos."

Enrique Jardiel Poncela (1901-1952)

O Real Club Celta de Vigo, o celtiña, comeza hoxe mesmo a fase de ascenso á Primera División ou Liga BBVA, chámenlle coma queiran. O certo é que se espera unha entrada inédita en Balaídos dende que o equipo disputou o ano pasado os cuartos de final da Copa del Rey fronte o Atlético.

Neste blog desexamos que todo vaia ben e que, coa pena de non poder ter máis equipos galegos na Liga BBVA, o Celta sexa o representante do fútbol galego na máxima categoría nacional.

Os asíduos a Balaídos critican a voz viva o pouco apoio por parte da afección. Que somentes se moviliza nos momentos dulces. A verdade que razóns non faltan, moitas veces temos a sensación de que o Celta non chega a ser profeta na súa propia terra, que o estadio somentes ten vida cando veñen a xogar Real Madrid, Barça, Atlético, Valencia ou Athlétic; e que a grada nunca queda muda cando algún deses equipos logra meter un goliño na portería celeste.

Sen embargo, entre os dous extremos nos encontramos a maioría da afección. O Celta reflexa un problema de mentalidade a nivel industrial e político que non resulta, dende o meu punto de vista, aislado.

O fútbol é un negocio, onde se ofrece un espectáculo e, supostamente unha serie de servizos para desfrute do afeccionado. Dese negocio viven os clubes e viven uns profesionais do deporte que, por certo, están demasiado ben pagados. ¿Porqué o afeccionado ten que comportarse coma se fose o único que non mirase polo seu bolsillo?

O fútbol tamén xenera economías máis alá do que ingresa o propio clube, coma pode ser, por exemplo, a hostelería da zona onde se ubique o estadio ou a cadea de valor que relacionada coa venta de camisetas e outros artículos en tendas e grandes almacéns.
Existen moitísimas cousas que se poden facer para implicar máis o fútbol no desenrolo dunha vila ou dunha cidade.

Pero todo debe comenzar polo que lle ofreces o afeccionado propiamente dito. ¿Compensa pagar un abono ou unha entrada para ver a un equipo
nunhas instalacións que literalmente se caen a cachos e que carecen de calqueira tipo de servizos para o afeccionado? ¿Un producto que existe únicamente entre o pitido inicial e o pitido final, sen máis valor que o que aconteza no terreo de xogo? ¿Que filosofía, que idea de clube, alguén pode resolver esta pregunta?

A moitos afeccionados pode ser que si lles compense un abono en Balaídos. Pero estes non lle poder tachar a ninguén de falta de compromiso co celtismo cando o primeiro en deixar tal cuestión de lado son o propio clube e máis as administracións. Se por amor ó arte é, prefiro ir a ver un torneo de xuvenís no pabellón da vila. Ofréceme un producto atractivo, entón pagarei por el, namentres seguirei mirando o Celta na barra dalgún bar.


Una buena campaña de marketing requiere de buenos ingredientes y, además, de una excelente combinación de los mismos. Y el equipo de Mariano Rajoy lo tiene claro. La idea: Allá donde viene de gobernar el PSOE es una auténtica ruína, una campiña sobreexplotada que parece ya no servir para dar ningún fruto y que precisa de una auditoría de cuentas. El precio se avisa de antemano, hay que propinar una buena receta de austeridad, por tanto aquellas administraciones que pasen a manos del PP afrontarán recortes presupuestarios.

El canal promocional viene dado por medios de comunicación de masas, sea prensa, radio o televisión; especialmente aquellos que se entiende como afines al PP y a la alternativa al PSOE que ahora lidera Mariano Rajoy. El lugar o plaza es muy concreto: Marzo de 2012, en cualquiera que sea su colegio electoral.

Una buena campaña de marketing puede ser honesta y ética, siempre y cuando busque, de una forma lineal, comunicar y seducir ante la existencia de una buena idea. Yo no dudo que los recortes presupuestarios puedan ser una buena idea en determinadas administraciones (que hayan estado gobernadas por el PSOE o por cualquier partido político), pero me pregunto si son estrictamente necesarios y si recaerán en cuestiones de gasto social o en inversones.

En caso de que todo esto sea aclarado a la opinión pública, también me pregunto en que condiciones de reputabilidad deja el PP de Mariano Rajoy a los interventores de las cuentas municipales en caso de que se insista en soltar cierto tufillo a presuntas irregularidades por parte de los respectivos gobiernos, autonómicos o municipales, del PSOE.

Eleccións municipais 2011 no Concello de Redondela

Fronte as tradicionais estructuras de PP, PSOE, BNG e máis os múltiples tipos de partidos autoproclamados coma independentes; as eleccións municipais de 2011 no concello de Redondela deixarán na memoria colectiva o éxito obtido por un movemento veciñal de carácter asamblario. AER son as siglas de Agrupación de Electores de Redondela quenes se definen do seguinte xeito no seu blog:

- Somos unha agrupación de electores, non un partido político.
- A agrupación é aberta, flexible, participativa e democrática.
- As asambleas son abertas a toda a cidadanía.
- As propostas poden vir dende calquera identidade ou cidadá/n.
- Non se farán pactos partidistas. Apoiaranse as propostas puntuais que cumplan cos nosos principios sen ter en conta o partido.
- Os nosos representantes no concello serán elexidos por asamblea. 

Obtiveron nas recentes eleccións municipais deste ano 2011 nada menos que 832 votos, os cales lle otorgaron un concelleiro que será chave na vida democrática do concello de Redondela, deixando a configuración política do seguinte xeito:

Redondela 2011
(fai click na imaxe para ampliar)


Veremos como discorre a vida municipal tras esta novidade no concello de Redondela, pero presumimos que de non facerse ningún pacto estable, tódalas decisións terán que ser máis consensuadas do que estamos acostumados, unha boa nova para a democracia.

A democracia que queremos

Xa son 36 as horas que pasaron dende as celebracións electorais do 22M, as análises, crónicas e editoriais seguen a saír... E servidor ten a sensación de que non temos entendido nada. Por suposto acata a decisión das furnas como demócrata convencido que son, mais o meu corazón tamén alberga a demanda enérxica dunha remodelación dun sistema electoral e político que con máis de 30 anos ten demostrado que precisa dunha boa reforma.

O pasado domingo foron demasiados (máis de cero) os políticos con serios indicios de corrupción que accederon a cargos de responsabilidade municipal ou autonómica, mocións de censuras que foron aceptadas e refrendadas polos cidadáns, partidos que queren prohibir as coalicións pero que tras ver que precisan das mesmas para gobernar nalgúns lugares, non dubidan en mudar de opinión sen o mais lixeiro sonroxo nin vergoña.

Os cidadáns votaron en clave nacional a elección das persoas máis achegadas que rexerán o futuro do seu concello, hai motivos para o descontento e para mudar o voto quen queira, por suposto! O problema é votar de xeito partidista a política municipal, gostaríame saber cántos votaron  no Porriño pensando en Zapatero, Rajoy e Guillerme Vazquez e cantos en Iván, Nelson ou Raúl.

Unha vez rematado toda a parafernalia electoral, sí podo decir que palabras coma clientelismo, coaccións, acarrexas ou corrupción seguen de actualidade coma xeito de entender a politica para moitos.

Namentres, o movemento 15M segue o seu curso propoñendo unha reforma tan pacífica coma construtiva dun sistema político español, que, con 30 anos sen tocar quedou prehistórico, perpetuando o bipartidismo, eliminando a capacidade crítica interna e externa, esquecéndose de para quén gobernan, iso si, mantendo un status quo en canto os seus privilexios, que insultan directamente o cidadán de a pe aínda máis nunha situación coma a que estamos a vivir.

¿E os teus?

Lendo o comezo do artigo e o final semella que estou falando de dous lugares completamente diferentes, porén ambas son relatos da mesma España, dunha que mira cara o futuro e quere formar parte do sistema como parte activa e outra que opina que con botar un papel cada 4 anos cun paxaro azul ou unha rosa vermella é suficiente democracia e participación.

O PP volve obter nos concellos do Porriño e Mos senda maiorías absolutas. Así pois, tanto Nelson Santos coma Nidia Arévalo repetirán coma alcaldes tras refrendar nestas eleccións municipais de 2011, e cunha participación elevada, os seus mandatos nos concellos do Val da Louriña, os cales deron lugar tras respectivas mocións de censura.

Justificar a ambos ladosAnálise do resultado electoral no concello do Porriño.
A participación no Porriño foi case cinco puntos superior á de fai catro anos pero inferior a de 2003. Confírmase que esta maior participación favorece á dereita, aunque tamén se pode observar un certo cambio estructural a favor dos grupos da esquerda, esencialmente ó BNG, que impide que esta movilización electoral lle dea ó PP as maiorías aplastantes da época de Xosé Manuel Barros.

O PP de Nelson Santos acadou o 57,13% dos sufraxios, o que supón un avance de 4,68 puntos respecto ó resultado dos grupos de centro dereita nos comicios anteriores. Os concelleiros acadados ascenden a dez, tal e como especulábamos nunha das tres hipótesis exploradas nun artículo recente, aínda que moi preto de acadar a undécima acta.

Batacazo socialista. O PSOE cae 4,72 puntos, acadando o 10,91% dos votos válidos emitidos. O tirón do seu candidato queda moi en cuestión ó non saber ou non poder reter votos ante a evidente situación de desgaste das siglas do PSOE na situación actual da política estatal. Os números son escandalosos, catro anos despois a lista encabezada por Iván Vaqueiro pasa de 1.629 a 1.156 apoios.

No BNG poderán dicir que mantiveron o tipo, ainda que estiveron moi preto de perder o quinto concelleiro. O certo é que a candidatura encabezada polo ex alcalde Raúl Francés retrocede 1,68 puntos quedando no 26,31%. Polo tanto a perda de votos en termos absolutos tamén afectou, aínda que en moita menor cuantía, ó BNG.

En resumen, victoria aplastante do PP de Nelson Santos, quen convence ó seu electorado de base a pesares das noticias sobre presuntas irregularidades en contratos municipais aparecidas a semana pasada. O PP é unha máquina de facer votos no Porriño e somentes o BNG semella, en termos de eleccións municipais, ter capacidade para afrontar o reto de romper esa superioridade. No PSOE teñen moitas contas que facer, pois hai moito votiño de xerais e autonómicas que se lles está a escapar, e non somentes ó BNG.

Análise do resultado electoral no concello de Mos.
Elevada participación en Mos, aínda que lixeiramente inferior á de fai catro anos ó baixar pouco máis dun punto. Posiblemente o caso de Mos estea máis normalizado no tocante á quen beneficia os movementos na participación, xa que a tónica xeral nos leva case sempre a pensar que a movilización favorece ós partidos de esquerda e viceversa.

O certo é que a pesares do xeito tan poco ortodoxo no que Nidia Arévalo accedeu e se mantivo no poder, cunha moción de censura apoiada por un tránfuga do PSOE e tras deixar de pertencer "de facto" ó PP por renuncia de conveniencia, o pobo de Mos refrendou a súa xestión na alcaldía. O resultado acadado foi 11,08 puntos superior que nas útimas eleccións quedando no 55,49%, suficiente para obter 10 actas de concelleiros.

Compre dicir que nestes comicios a desaparición de calqueira tipo de grupo independente fortaleceu a concentración do voto no PP de Nidia Arévalo, pero isto non explica por si mesmo a maioría absoluta. O PSOE, encabezado pola ex alcaldesa María Jesús Escudero, caeu 2,96 puntos quedando no 27,41%; pola súa banda o renovado BNG baixou 4,52 puntos quedando no 15,02% dos votos válidos emitidos.

A eiva dos grupos de esquerda resulta moi similar tanto no concello de Mos coma no de Porriño, aínda que en Mos sempre moito máis preto de gobernar que no concello da parte baixa do Val da Louriña.

O Porriño 
(fai click na imaxe para ampliar)


Mos
(fai click na imaxe para ampliar)
Resultados Electorais Mos- 2011

Políticas de emprego e democracia

Cantas veces se oiu na rúa aquilo de "a min se o alcalde me enchufa...", explicando que ben o fai buscando emprego para os veciños. Eu pregúntome: Ben, a que prezo? Afiliación nalgún partido, promesa de voto, de estar a orde que se requira, etc. É triste que un goberno poida chegar a aproveitarse das necesidades da xente e desta forma, usando información coma o número telefónico da que non foi autorizada para tal. Pero moito máis triste resulta pensar que haxa traballadores que aproven tales conductas nuha democracia.

Do que non é consciente esta xente, aínda que o señor alcalde ou o señor concelleiro de turno andivesen a colocar traballadores sen pedir nada a cambio, que este tipo de conductas son as que verdadeiramente perxudican ós traballadores. A función dun alcalde é a de promover políticas de emprego, dialogar con empresarios, sindicatos e, por suposto, tamén traballadores; pero nun exercicio de liberdade para todos e todas, e non crear agravios comparativos simplemente porque no precisan de máis votos para manterse no poder.

Decidín facer unha pequena análise xogando cos resultados electorais das municipais anteriores no Porriño, establecendo tres hipótesis sobre o comportamento dos apoios que obtivera Nelson Santos e aplicando a Regra D´Hont a estes.


A tese da unificación entre PP, CxP e IdeP.

A primeira conxetura consiste en supoñer que o resultado electoral para o PP será a suma dos resultados electorais que tiveron as denominadas tres forzas conservadoras ou de centro-dereita por separado. Este é o sentir xeral. É certo que ó dividir o voto de dereitas, o reparto de escanos foi menor do que sería para un PP unido, pero tamén é certo que con máis alternativas para os votantes conservadores que nunca no Porriño, a porcentaxe de votos para os partidos de esquerdas nunca estivo tan preto da dereita coma nas municipais de 2007.

De feito, se aplicamos a Regra D´Hont neste escenario o reparto de concelleiros quedaría da seguinte forma: PP (10), BNG (5) e PSOE (2). Convén apuntar que o último concelleiro en asinar o levaría o PP por moi pouco en detrimento do PSOE. Son datos moi alonxados daquelas maiorías aplastantes de Xosé Manuel Barros, con 12 concelleiros en varias lexislaturas.


Posible descontento nos votantes de Nelson Santos.

A segunda hipótese basease nunha desmovilización do electorado de CxP. O PP unido somentes lle computei a metade dos votos que obtivo tal formación fai catro anos. Namentres, a terceira hipótese ven de supoñer que a metade deses apoios que lle quito a CxP vaian a parar en partes iguais entre BNG e PSOE.

Estas hipóteses son moi reduccionistas pero teñen dúas argumentacións. A primeira delas é un posible desgaste de Nelson Santos fronte o movemento que suscitou fai catro anos, tras determinadas desavenencias internas (caso Mari Palacín) e máis os últimos acontecementos comentados neste blog a raiz da información de El País. A segunda argumentación basease nunha interpretación do perfil ideolóxico de moitos dos votantes de CxP, menos sesgado á dereita e máis sensible a cambios de papeleta.

O PSOE recuperaría aquel concelleiro fronte o PP na segunda conxetura e xa coa terceira, a maiores, o BNG gañaría un sexto facendo caer o PP ós oito concelleiros.

Así pois se temos en conta a concurrencia dun PP unido, un posible desencanto de moitos dos que apoiaron nas pasadas municipais a CxP e unha participación similar á de fai catro anos; entendo que o resultado electoral debería andar nunha maioría absoluta moi xustiña para o PP. A partir de ahí calqueira esperanza para a esquerda vería dada por un vuelco electoral propiciado polos últimos escándalos.

Un llamamiento a la mesura

Los últimos acontecimientos han dado muestra de un gobierno no solo presuntamente corrupto, sinó comandado por un alcalde presuntamente violento. Ante tal contexto, es normal que surjan determinados tonos en foros e incluso en conversaciones a pie de calle.


Nosotros desde A Tribuna da Louriña queremos realizar un llamamiento a la mesura para todos aquellos hombres y mujeres que estén deseando un justo cambio de gobierno, mediante urnas y sin mociones por delante.


Aquellas cosas que tengan que pasar por el juzgado que así sea, aquellas cosas que tengan que pasar por el tamiz de los votantes que así lo sea también; confiemos en la madurez de este municipio. O Porriño ha cambiado mucho en los últimos ocho años. Por fin un gobierno de izquierdas y, con este, el progreso en términos generales para las parroquias. Ahí tenemos los votos obtenidos hace cuatro años en Atios y Budiño, votos sin los cuales sería imposible que el polo de izquierdas estuviese a un concejal de la mayoría absoluta.


Dicen que hasta ahora el voto conservador esuvo dividido, eso es cierto; pero también es cierto que con más alternativas de derechas que nunca jamás, en este pueblo los porcentajes de votos  entre derecha e izquierda nunca estuvieron tan igualados. Para nosotros ya no es una cuestión de alternativas ideológicas y programáticas, es ya una cuestión de justicia POLÍTICA. Sin tales acontecimientos esta publicación nunca hubiese existido.

Raúl Francés presenta unha denuncia contra o alcalde do Porriño por ameazas a un membro da candidatura do BNG

Segundo informa a páxina web do BNG, presentouse unha denuncia contra Nelson Santos por ameazas a un membro da candidatura nacionalista polo Porriño


Acceder a noticia no portal do BNG

Madrugada do mércores 18 de Maio, o diario El País se fai eco na impresa dos incidentes e a posterior denuncia.

Pongamos que hablo de Porriño




Allá donde se cruzan los caminos,
donde probar el buen pan de millo,
donde regresa siempre el huido,
pongamos que hablo de Porriño.

Donde el dinero viaja en concesiones,
un voto queda para mí bolsillo,
que me dejo la voz en sus móviles,
pongamos que hablo de Porriño.

Las niñas ya no quieren ser peperas,
y a Louzan le da por ser mi amigo,
una mocion de censura y carretera,
pongamos que hablo de Porriño.

Los peperos visitan al psiquiatra,
el candidato fácilmente nos ha sometido,
el orgullo viaja con camisas blancas,
pongamos que hablo de Porriño.

El Sol está en Antonio Palacios,
la vida un tren por la central a modiño,
hay un cacique en el despacho,
pongamos que hablo de Porriño.

Cuando los electores vengan a votarme,
que se acuerden mi que soy bueniño,
aquí no queda sitio para más nadie,
pongamos que hablo de Porriño.

Cuando la justicia venga a visitarme,
no me despiertes, déjame dormido
aquí he vivido, aquí quiero quedarme
pongamos que hablo de Porriño.