Se pinchades na etiqueta "AVE" deste blog poderedes visualizar todo un historial de comentarios, reflexións e críticas acerca do tema. Moitos deses artículos teñen que ver coa futura salida hacia Porto e hacia Madrid evitando subires a Santiago.

Ambas conexións, de ser feitas con sentidiño, deixarían a nosa comarca na seguinte situación: Ourense a media hora, Porto a 45 minutos e Coruña a unha hora. Ademáis, o sur de Galicia quedaría conectado con Madrid en menos de tres horas. Para tomalo de chiste.

A variante por Cerdedo, tan criticada neste blog por absurda, acaba de levar unha meritoria embestida. O enxeñeiro Xose Carlos Fernández Díaz (no papel de David) autor de dous libros acerca do transporte ferroviario en Galicia, acaba de conseguir que a Audiencia Nacional admitise a trámite un recurso contra a licitación da devandita variante. Dende este espazo non temos outra que felicitar a esta persoa pola súa constancia e didáctica para facer que o ferrocarril sexa en Galicia un medio de referencia.

Nota de prensa de XC Fernández Díaz acerca da variante por Cerdedo.

O concello, outra vez sen presuposto de ingresos e gastos

Os gobernos de esquerdas que presidiron o concello do Porriño durante seis anos, primeiro a través dun pacto BNG-PSOE e despois o BNG en soidade, somentes foron capaces de sacar adiante un presuposto de ingresos e gastos. A razón se tivo que deber a unha posición sempre minoritaria no pleno municipal e a unha incapacidade para chegar a acordos de mínimos có resto das forzas políticas.

Nese contexto de fraxilidade encontraron os conservadores o seu maior argumento de reunificación, por riba dos elementos que os levaron a desmembrarse en tres listas electorais. O tempo pasou, é certo que nalgunhas cuestións o concello semella funcionar con certa axilidade, é certo que noutras cuestións semella recuperar algúns movementos máis propios da empresa privada que da empresa pública..., pero o realmente incuestionable é o seguinte:

Por primeira vez na historia do Porriño, un goberno de maioría non é capaz de sacar adiante un presuposto propio de ingresos e gastos.

Díaz Ferrán y el salario de los españoles.

Sucede con frecuencia que aquellos personajes que defienden la contención salarial y los recortes en el estado del bienestar no dependan única y exclusivamente de una nómina por valor de mil Euros. En cualquier caso las posiciones económicas de derechas son una opción ideológica tan respetable como las que no.

Sin embargo, el representante de la patronal debería ser más honesto y no tratar de confundir a la opinión pública entre lo que es de interés general, competencia de la política del gobierno, y lo que es del interés particular de la alta clase empresarial.

La contención salarial es válida en un contexto de inflación elevada y no en un contexto de estancamiento como el que vivimos, habida cuenta de que los salarios se actualizan conforme la subida del IPC y nunca en mayor medida.

Por ello bastante tenemos con el tipo de reforma laboral que se nos está colando como única e indiscutible como para que se nos empiece a cuestionar el tema de los salarios, indispensables para mantener la demanda interna.

Y si la preocupación es la competitividad en los mercados exteriores mejor será adoptar una postura más innovadora, pensando en estrategias comerciales más propias de países avanzados que de naciones emergentes. En mi opinión la política fiscal debería, eso si, favorecer la inversión empresarial y los márgenes de competitividad de nuestros sectores.